Terapie FSM – Freqency Specific Microcurrent wg. Dr. Carolyn McMakin – Poznań

Terapie FSM –  Freqency Specific Microcurrent – Poznań

Mikroprąd jest nowym w Polsce  systemem terapii wykorzystującym prąd o wartości mniejszej  jak 500 uA – milionowych części Ampera i rezonansowy wpływ częstotliwości  na tkanki i stany chorobowe w celu wywołania korzystnych zmian w objawach choroby i zdrowiu.

Terapia potrafi rozwiązać wiele problemów z jakimi nie daje sobie rady Medycyna Akademicka
oraz Medycyna Naturalna i Biorezonans  w dotychczasowym ujęciu.

Historia FSM

Częstotliwości zostały opracowane na początku XX wieku i były używane z wczesnym sprzętem elektrycznym.  Praktyka ta wypadła z użytkowania w latach 40. Następnie Microcurrent wrócił jako sterowana bateryjnie modalność fizykoterapii w latach osiemdziesiątych  w Kanadzie i USA.

Dr. Carolyn McMakin opracowała FSM w 1995 roku. Zaczęła używać częstotliwości w Kanadzie, gdzie miała praktykę, które przyszły z maszyną wykonaną w latach dwudziestych. Dr. McMakin opracował protokoły leczenia bólu  w 1996 roku. Dane kliniczne przedstawiła po raz pierwszy  na krajowym spotkaniu American Back Society w grudniu 1997 roku.

Terapie FSM – Jak to działa?

Mikrocurrent jest systemem  wykorzystującym mikroastrofę, podobną do TENS. FDA zatwierdziła mikroprąd w kategorii urządzeń TENS. Ten styl technologii mikroprądowej, która jest jak małe „dawki” energii elektrycznej, wykorzystuje bardzo precyzyjne częstotliwości energii stosowanej do ciała w sekwencji. Specjaliści medyczni określają prawidłową częstotliwość poprzez bezpośrednią obserwację reakcji organizmu pacjenta.

Częstość występowania to impulsy na sekundę mierzone w hercach.  Częstotliwości FSM są impulsami elektromagnetycznymi z dwóch kanałów  w tym samym czasie. Większość urządzeń mikroprądowych wykorzystuje impulsy „fali prostokątnej”, ponieważ okazują się bardziej skuteczne jak sinusoidalne. Częstotliwości jednego kanału to jednostka chorobowa, drugi kanał definiuje organ w ciele. Częstotliwość, aby zneutralizować stan patologiczny, jest umieszczana na kanale A. Częstotliwość o adresie tkanki jest umieszczana na kanale B. Częstotliwości stosowane w tradycyjnym FSM są mniejsze niż 1000 Hz.

FSM-2 – wykorzystuje większy zakres częstotliwości – sprawdź czym jest FSM-2 tutaj …. (strona w przygotowaniu )

Skuteczność FSM

Skuteczność FSM zależy wyłącznie od dokładnej diagnozy. Ból ramienia może pochodzić z mięśni, ścięgien, bursy, dysków, nerwów lub stawów. FSM skutecznie leczy wszystkie te generatory bólu. Na przykład, jeśli pacjent leczy ból mięśni barku, a ból ramienia pochodzi z nerwów lub bursy, możesz zmienić mięsień, ale nie zmienisz bólu pacjenta, ponieważ nie pochodzi on z mięśni.

Jednym ze sposobów działania FSM jest  zwiększenie produkcji  ATP w uszkodzonych tkankach. ATP jest głównym źródłem energii dla wszystkich reakcji komórkowych w organizmie. Ponieważ leczenie FSM może zwiększyć produkcję ATP nawet o 500% w tkankach docelowych, może to pomóc w procesie odzyskiwania zdrowia. W zależności od stanu, leczenie FSM może „wydmuchować” lub zmiękczyć mięśnie, co może pomóc złagodzić ból i / lub sztywność.

Czy FSM jest dla wszystkich?

Osoby, które nie powinny otrzymywać terapii FSM, to ci którzy mają rozruszniki serca, wszczepione pompy lub niekontrolowane napady padaczkowe oraz kobiety w ciąży. Jest to bardziej ostrożność, a nie znane negatywne skutki uboczne. Działania niepożądane leczenia FSM są zwykle bardzo rzadkie i łagodne i mogą obejmować nudności i senność.

Terapie FSM – Na co pomaga FSM?

FSM jest szczególnie skuteczny w leczeniu bólu nerwów i mięśni, stanu zapalnego i tkanki bliznowatej. Częstotliwość Specyficzny mikroprąd (FSM) oferuje ekscytującą obietnicę pracy z tkankami, które nie reagują na konwencjonalne wysiłki, takie jak ból nerwów, uszkodzone nerwy, ból nerwów lub urazy, tkanka bliznowata,  zdolność do ułatwiania leczenia ostrych i przewlekłych urazów. Istnieją dowody na to, że jest skuteczny w leczeniu wielu urazów i przewlekłych stanów bólowych, takich jak urazy tkanek miękkich, CFS i fibromialgia, aby wymienić tylko kilka. FSM jest najczęściej stosowany w leczeniu bólu, zwłaszcza bólu nerwów i mięśni, stanów zapalnych i bliznowatych.

Czy mikroprąd jest bolesny?

Leczenie FSM jest nieinwazyjne i bezbolesne. Prądy FSM są tak niskie, że pacjent często ich nie czuje. Pojawiły się doniesienia o ludziach postrzegających to uczucie jako „lekkiej lub pływającej” lub lekko oszołomionych (ale nie zawrotów głowy) i trwa tylko tak długo, jak długo praktykujący stosuje częstotliwość, która wywrze pozytywny wpływ na pacjenta. Odpowiedź „uczucia flatylowego” występuje nie w wyniku jakiejkolwiek określonej częstotliwości, ale w odpowiedzi na jakąkolwiek częstotliwość, która rezonuje ze stanem pacjenta. Podczas leczenia FSM pacjenci mogą zauważyć pewne efekty, w tym ciepło i zmiękczenie tkanek docelowych.

Zastosowanie mikroprądu specyficznego FSM

Aby leczyć pacjenta z FSM, opiekun musi upewnić się, że chory ma wystarczająco dużo do picia przed rozpoczęciem leczenia.  Technik zastosuje prąd z ręcznikiem nasyconym lub plastrami skóry. Bardzo ważne jest, aby pacjent wypił dużą ilością płynów przed leczeniem FSM.

Więcej informacji w książce wydanej niedawno w Polsce – link  poniżej

FSM potrafi też rozwiązać wiele problemów zdrowotnych jakie są,
ale nie zostały wcześniej zdiagnozowane jako konkretna jednostka chorobowa.
FSM-2 potencjalnie może jeszcze więcej

Efekt Rezonansu

Czym jest mikroprąd i jak Uzdrawia  ?

Posiada zdolność do:
• Łagodzi przewlekły ból
• Przyspiesza gojenie się ran
• Zwiększa syntezę białek
• Stymuluje regenerację uszkodzonej tkanki
• Stymuluje przepływ limfy
• Łagodzi punkty spustowe mięśniowo-powięziowe

Korzyści dla chorego:
• Problemy autoimmunologiczne
• Równowaga układu hormonalnego
• Problemy z elektromagnetyzmem
• Problemy z równowagą mięśni prąd elektryczny dostarczany w milionowych częściach ampera.

Użycie mikroprądu nie powoduje żadnego lub prawie żadnego odczucia stymulacji elektrycznej, ponieważ natężenie prądu mierzone jest w miliamperach, a nie w amperach. elektrostymulacja mięśni za pomocą Mikroprąd jest metodą fizjoterapii zapewniającą

Kilka z WIELU schorzeń leczonych mikroprądem

• Znacznie przyspiesza proces gojenia
• Zmniejsza przewlekły i ostry ból
• Przewlekły i ostry ból dolnej części pleców i szyi
• Urazy ortopedyczne
• Fibromialgia
• Ból mięśniowo-powięziowy
• Naprawa ścięgien i więzadeł
• Zmniejsza obrzęk i stan zapalny
• Uwalnia punkty spustowe mięśni
• Poprawia regenerację tkanek miękkich
• Oczyszczanie obwodów adaptacyjnych kręgosłupa

Mikroprąd zwiększa produkcję adenozynotrifosforanu o 500% (ATP).

ATP jest główną cząsteczką, z której nasz organizm wytwarza energię i znajduje się w każdej komórce ciała. Ponieważ mikroprąd płynie z natężeniem jednej milionowej ampera, wbadaniu przeprowadzonym przez dr Ngok Cheng zatytułowanym „Wpływ prądu elektrycznego na generację ATP, syntezę białek i transport błonowy” wykazano, że produkcja ATP wzrosła pięciokrotnie przy natężeniu prądu od 50 uA do 500 uA. Przy natężeniu prądu przekraczającym 500 uA, czyli w zakresie miliamperów, produkcja ATP została wyrównana, a przy natężeniu 5000 uA produkcja ATP nieznacznie spadła. Wykazano również, że mikroprąd zwiększa syntezę białek i aminokwasów transport jest dostarczany w tej samej skali co obecne ciało produkuje się samodzielnie w każdej komórce, jest więc czymś fizjologicznym.

Mikroprąd jest podzmysłowy i nie można go odczuć podczas działania. Mikroprąd uwalnia głęboko zmagazynowane toksyny, głęboki masaż tkanek, który również pozwala komórkom uwolnić toksyny, jest używany do porównania: 20 minut stosowania uwalnia tyle samo toksyn, co cztery godziny głębokiego masażu tkanek. Inną pozytywną korzyścią jest ponowne ustanowienie normalnej komunikacji między mózgiem a dotkniętą tkanką.

Czy korzyści są trwałe?

Każdy pacjent reaguje indywidualnie, ale zmiany w tkankach wydają się być długotrwałe. Około 60 do 80% zmian powstałych w wyniku jednego zabiegu utrzymuje się do następnego zabiegu, czyli około czterech do siedmiu dni. Twoje mięśnie są przyzwyczajone do reagowania w taki sposób, w jaki reagują, i mogą powrócić do starej konfiguracji, jeśli nie zostaną ponownie poddane leczeniu, chociaż niektórzy pacjenci mieli trwałe zmiany w trakcie jednego zabiegu.

Co to jest i jak to działa?
Frequency Specific Microcurrent (FSM) wykorzystuje setki częstotliwości w zakresie od 0,01 do 999 Hz, z różną intensywnością od 20 do 500 mikroamperów (subsensoryczną do pobudzania nerwów) i wykazano, że jest przydatny w przypadku wielu problemów zdrowotnych. Ponieważ nie przeprowadzono żadnych badań biopsji tkanek w FSM, nie wiadomo dokładnie, jak działa FSM; jednak zbadano ponad 100 000 przypadków pacjentów. Poniżej przedstawiono teorię działania FSM.

Czy są skutki uboczne?

FSM zwiększa metabolizm komórkowy tak szybko, że często występuje reakcja detoksykacyjna po zabiegu. Niektórzy ludzie mają podobną reakcję po masażu, ale reakcja po mikroprądzie jest silniejsza, ponieważ tak wiele można osiągnąć w tak krótkim czasie. Nie zgłoszono żadnych długotrwałych działań niepożądanych. FSM ma historię bardzo bezpiecznego działania.
Elektrostymulacja mięśni zmienia tkankę mięśniową, zmiękcza tkankę bliznowatą i zwiększa krążenie, usuwając długo gromadzone produkty przemiany materii.  Zabieg mikroprądowy nie powoduje żadnego lub prawie żadnego odczucia stymulacji elektrycznej, ponieważ natężenie prądu mierzone jest w mikroamperach, a nie w amperach.

Pamiętasz lekcje chemii w szkole średniej? Pomyśl o tym

Gdy tkanka ulegnie uszkodzeniu, elektrony w dotkniętej tkance przyjmują inną częstotliwość drgań charakterystyczne, unikalne dla tego urazu lub innego nieprawidłowego stanu. Ponieważ drgania elektronów ulegają zmianie, uważa się, że elektrony mogą jednocześnie zmienić się na inną „orbitę” niż ta, która była normalna dla tego typu tkanki. FSM jest „specyficzny dla częstotliwości”, ponieważ dopasowujemy częstotliwości zakłóceń tkanek do częstotliwości, które wybieramy do naszej terapii. Nowa wibracyjna cechy, które powstają w wyniku uszkodzenia tkanki, są neutralizowane za pomocą określonych częstotliwości mikroprądów, które odpowiadają dokładnie nieprawidłowym częstotliwościom występującym w uszkodzonej tkance. Pożądanym efektem jest neutralizacja tych częstotliwości, które są nieprawidłowe dla uszkodzonych / dotkniętych tkanek.

Każda tkanka w ciele ma indywidualne częstotliwości. Indywidualna i specyficzna charakterystyka wibracyjna każdy atom, każdego typu tkanki, zmienia się jeszcze bardziej szczegółowo w zależności od różnych warunków, takich jak: uraz, stan zapalny, stres, wpływy środowiskowe itp. Aby umieścić teorię wibracji w lepszej ogólnej perspektywie: różne wibracje / częstotliwości dźwięku, światła, fal radiowych itp. odpowiadają za nuty muzyczne, kolory światła i stacje radiowe. Wibracje są specyficzne i unikalne dla całej materii, nieorganicznej i organicznej.

Nowoczesne badania wykazały, że elektrony w rzeczywistości wibrują tam i z powrotem na orbitach wokół jądra, zamiast obracać się w ciągłych, jednokierunkowych okręgach. To nowe zrozumienie jest podstawą naszej teorii FSM. wyjaśnienie atomu. W centrum atomu znajdują się protony i neutrony. To jest nazywane jądrem. Gdy niewłaściwe częstotliwości elektronów zostaną zneutralizowane, a elektrony powrócą do swoich normalnych wibracji orbitalnych, stan fizjologiczny tkanek zacznie się normalizować.

Szybkość, z jaką zachodzą te zmiany, jest różna „niewłaściwych” częstotliwości przez dłuższy okres czasu, po leczeniu elektrony mogą próbować powrócić do tych niewłaściwe częstotliwości (IE odbicia) prawdopodobnie w ciągu czterech do siedmiu dni. Tak więc wynik netto to zazwyczaj średnio sześć zabiegów, aby zauważalne zmiany stały się trwałe.

Zabiegi mikroprądowe należy powtarzać w odpowiednie odstępy czasu aż do zasady przyczyny i skutku  staje się trwałe. Nierozsądne jest oczekiwanie, że tkanka, która została poważnie dotknięta urazem lub innymi wpływami zewnętrznymi/środowiskowymi, zmieni się drastycznie w ciągu jednego dnia. Większość przewlekłych schorzeń o długim okresie trwania zwykle wykazuje znaczące zmiany po pierwszych sześciu zabiegach. Aby lepiej to wyjaśnić, jeśli elektrony znajdowały się w Jest to jednak kwestia bardzo indywidualna i może się znacząco różnić w zależności od pacjenta i/
lub stanu. u każdej osoby. Niektórzy pacjenci mogą doświadczyć zauważalnej zmiany bezpośrednio po leczeniu, lub w niektórych przypadkach największe zmiany nie będą zauważalne przez okres do 24 godzin. Zmiany zachodzą stopniowo.

Jest to Nasze ciała wytwarzają ładunek elektryczny, który można zmierzyć naukowo. Ilość prądu lub ładunku elektrycznego używanego w FSM jest mniej więcej taka sama, jak ta, którą normalnie wytwarzają komórki w naszym ciele. Ta ilość prądu elektrycznego jest znacznie poniżej naszej zdolności do postrzegania bodźców za pośrednictwem naszych „nerwów czuciowych”.

Nasze nerwy czuciowe to nerwy, które pozwalają nam czuć wszystko, co dotyka naszej skóry, pozwalają nam wyczuwać ciepło itp. Gdyby nasze nerwy czuciowe były w stanie reagować na te ekstremalnie niskie poziomy ładunku elektrycznego, odczuwalibyśmy wrażenia nerwowe cały czas, zamiast w  odpowiednich momentach. Ta różnica wyjaśnia powód, dla którego mikroprąd jest „subsensoryczny”. Elektryczny które mogą odbierać nasze nerwy czuciowe. ładunek wytwarzany przez mikroprąd jest niższy od poziomu Korzyścią powodowania zdrowych zmian elektrycznych na poziomie komórkowym jest wzrost aktywności komórkowej.

Twój krwiobieg; toksyny, które mogły gromadzić się przez lata. Gdy uwolnione toksyny dostaną się do krwiobiegu, ostatecznie dotrą do wątroby i zostaną przetworzone przez nią w procesie detoksykacji, a następnie usunięte z organizmu. Twoja wątroba ma enzymy, które normalnie mogą przetworzyć wszystkie toksyny;  jednak tak drastyczny wzrost toksyn naraz przypomina ruch uliczny w godzinach szczytu na autostradzie.szlaki detoksykacji.

W miarę gromadzenia się toksyn mogą wystąpić pewne skutki uboczne. Należą do nich: nudności, zmęczenie, senność, chwilowe nasilenie bólu i uczucie grypopodobne. Te skutki uboczne, jeśli wystąpią, mogą wystąpić podczas leczenia lub mogą nie zostać zauważone do około 90 minut po leczeniu i mogą trwać od 4 do 24 godzin. Przyjmowanie przeciwutleniaczy i/lub suplementów wspomagających wątrobę bezpośrednio przed leczeniem pomoże zneutralizować/przetworzyć te toksyny szybciej.

Przed Zabiegiem !

Wypicie dwóch litrów wody w ciągu dwóch godzin bezpośrednio po leczeniu znacznie ułatwi/przyspieszy pracę wątroby. Zzwiększona aktywność komórkowa powoduje 500% wzrost produkcji ATP w komórkach poddanych działaniu FSM.

(ATP to „paliwo”, które organizm wytwarza do wykorzystania i/lub magazynowania energii). Oprócz drastycznego  wzrostu produkcji ATP, zwiększona aktywność komórkowa powoduje również pobudzenie komórek do usuwania starych, zmagazynowanych toksyn Jako przykład skuteczności FSM w uwalnianiu głęboko zmagazynowanych toksyn przez komórki, w celach
porównawczych wykorzystano głęboki masaż tkanek, który również pozwala komórkom na uwolnienie toksyn: 20 minut FSM uwalnia tyle samo toksyn, ile cztery godziny głębokiego masażu tkanek.

Inną pozytywną korzyścią FSM jest ponowne ustanowienie normalnej komunikacji między mózgiem a dotkniętą tkanką. Gdy tkanka została uszkodzona lub w inny sposób negatywnie dotknięta, przez pewien czas aktywna rola mózgu w próbach wyleczenia tkanki lub rozpoznawaniu ciągłego cyklu bólu może zostać zmniejszona lub całkowicie wyeliminowana.

Mózg może zostać „ponownie obudzony” na ból w tej tkance i ponownie będzie uczestniczył w wysyłaniu sygnałów do reszty ciała, aby wyleczyć stare urazy.

Fragment wiedzy poniżej

Zaburzenia trzewne i somatyczne: zmiękczanie tkanek za pomocą mikroprądu o określonej częstotliwości

Carolyn R. McMakin, MA, DC,1 i James L. Oschman, PhD2

Streszczenie Mikroprąd o określonej częstotliwości (FSM) to nowa technika leczenia wielu schorzeń. Pary częstotliwości stymulacji elektrycznej na poziomie mikroamperów są stosowane do określonych miejsc na skórze pacjenta za pomocą kombinacji przewodzących rękawiczek grafitowych, zwilżonych ręczników lub żelowych plastrów elektrodowych. Spójnym odkryciem jest głębokie i wyczuwalne zmiękczenie i rozgrzanie tkanek w ciągu kilku sekund od zastosowania częstotliwości odpowiednich do leczenia określonych schorzeń. Podobne zjawiska są często obserwowane w przypadku skutecznej akupunktury, terapii czaszkowo-krzyżowej i innych technik opartych na energii. W tym artykule zbadano możliwe mechanizmy związane ze zmiękczaniem tkanek. W latach 70. neurobiolog i badacz osteopatii Irvin Korr opracował „hipotezę pętli C”, aby wyjaśnić utrzymywanie się zwiększonego napięcia mięśni układowych związanego z różnymi dysfunkcjami somatycznymi. W tym artykule podsumowano, w jaki sposób fizjolodzy, neurobiolodzy, osteopaci, chiropraktycy i badacze powięzi rozwinęli idee Korra, badając różne mechanizmy, za pomocą których uraz lub choroba zwiększają lokalne napięcie mięśni lub napięcie mięśni układowych. W ślad za hipotezą Korra sugeruje się, że większość pacjentów faktycznie zgłasza się z podwyższonym napięciem mięśniowym lub napiętymi obszarami z powodu wcześniejszych urazów lub innych zaburzeń, a zmiękczenie tkanek wskazuje, że FSM lub inne metody wpływają na przyczynę ich patofizjologii. Autorzy uważają, że ta koncepcja i badania, do których doprowadziła, będą interesujące dla szerokiego grona terapeutów energetyki, masażu i ruchu.

Wstęp

Prąd elektryczny był od dawna stosowany do stymulacji gojenia; udokumentowana historia sięga 2750 r. p.n.e., kiedy to chorzy ludzie byli narażeni na działanie węgorzy elektrycznych.1 W 1812 r. dr John Birch w Londynie wyleczył niezrost kości piszczelowej za pomocą prądu elektrycznego przepuszczanego przez igły chirurgicznie wszczepione w okolicę złamania.2 W połowie XIX wieku stała się ona preferowaną metodą leczenia wolno gojących się złamań kości. Jednak Raport Flexnera i Ustawa o czystej żywności i lekach z 1906 r. doprowadziły do ​​zniesienia prądu elektrycznego w leczeniu3 aż do lat 80. XX wieku, kiedy to dokładne badania potwierdziły skuteczność prądu elektrycznego w stymulacji gojenia kości. Odkryto wówczas, że cewki można stosować do nieinwazyjnego indukowania przepływów prądu przez miejsca złamania.4 Jest to znane jako terapia pulsującym polem elektromagnetycznym (PEMF). Po tym sukcesie, inni badacze z powodzeniem zastosowali PEMF do różnych innych tkanek, przy czym każda tkanka reagowała na pola magnetyczne w otaczającej przestrzeni (prawo Ampere’a, 1820)10, a ruchome pola magnetyczne indukowały przepływ prądów przez przewodniki (prawo Faradaya, 1831)11. Pola elektromagnetyczne powstają, gdy ładunki przyspieszają.12 Stąd, gdy oscylujące lub pulsujące mikroprądy są stosowane do ludzkiego ciała w celach terapeutycznych, istnieje możliwość, że korzystne efekty mogą być spowodowane samymi mikroprądami, polami magnetycznymi indukowanymi w przewodzących tkankach przez ruchy ładunków lub polami elektromagnetycznymi. Medycyna energetyczna i bioelektromagnetyka uznają znaczenie rezonansu — tendencji obiektów, takich jak jądra atomowe, elektrony lub cząsteczki, do silnego wibrowania na określonych częstotliwościach i sprzężenia tych wibracji w przestrzeni z innymi obiektami o podobnych częstotliwościach rezonansowych. Na przykład obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego opiera się na rezonansowych oddziaływaniach między polami magnetycznymi i elektromagnetycznymi oraz protonami w tkankach. Wysoki stopień specyficzności częstotliwościowej mikroprądu o określonej częstotliwości (FSM) wskazuje, że rezonans prawdopodobnie bierze udział w mechanizmie działania, w którym zastosowany prąd rezonuje z naładowanymi cząsteczkami lub dipolami w tkankach.

Mikroprąd o określonej częstotliwości

FSM wyłoniło się w ciągu ostatniej dekady jako powtarzalne leczenie różnych schorzeń somatycznych i trzewnych, w tym fibromialgii, przewlekłego zmęczenia oraz bólu mięśniowo-powięziowego i neuropatycznego. Ostatnie publikacje13,14,15 podsumowują pochodzenie, możliwe mechanizmy, zastosowania i praktyczne szczegóły FSM. Technika ta opiera się na parach częstotliwości, prądach mikroamperów o niskim poziomie i zasadach rezonansu biologicznego. Publikacje opisują protokoły leczenia różnych dolegliwości zdrowotnych; wieloośrodkowe raporty przypadków klinicznych dokumentujące udane zastosowania; i przeglądają patofizjologię stanu, diagnostykę różnicową i bieżące badania. Badanie opóźnionego bólu mięśni podsumowuje historię FSM, w tym historię odkrycia skutecznych częstotliwości i kombinacji częstotliwości.16 Praktycy FSM stale obserwują głęboką i łatwo wyczuwalną zmianę tekstury tkanki w ciągu kilku sekund od zastosowania częstotliwości odpowiednich dla danego zaburzenia.

Tę ”zmianę stanu” można zazwyczaj wykryć w dowolnym miejscu ciała, gdy znajdzie się właściwe częstotliwości i rozmieszczenie przewodników (przewodzące rękawice grafitowe, rękawice owinięte wilgotną szmatką lub żelowe elektrody) (ryc. 1), pod warunkiem, że pacjent jest nawodniony. Zmiękczenie nie jest powierzchniowe, jak w warstwie naskórka, ale występuje w głębszych mięśniach szkieletowych. Zmiękczenie tkanek zapewnia szybką informację zwrotną, gdy optymalizuje się protokół dla stanu, którego wcześniej nie leczono metodą FSM. Ponieważ zaangażowanych jest tak wiele zmiennych — dwie oddzielne częstotliwości, natężenia i przebiegi sygnału, rozmieszczenie materiałów przewodzących i stan pacjenta — zmiękczenie tkanek ułatwia określenie najlepszych kombinacji. Celem tego raportu jest zbadanie możliwych przyczyn zmian napięcia mięśni i napięcia mięśni* podczas spotkania terapeutycznego. Raport nie dotyczy testowania mięśni i kinezjologii stosowanej, chociaż przedstawione informacje mogą być istotne dla tych kontrowersyjnych tematów.** Konkretne zmiany obejmują następujące: Tkanka szybko i głęboko zmiękcza się w ciągu kilku sekund. Zwykle tkanka na całym ciele zmiękcza się, gdy korzystna kombinacja częstotliwości jest stosowana w dowolnym miejscu ciała w przypadku jakiegokolwiek schorzenia — prawdopodobnie zmiana napięcia mięśni w całym systemie. Czasami istnieją niereagujące obszary, które wyróżniają się pośród zmiękczonej tkanki — najwyraźniej z powodu zlokalizowanego napięcia mięśni. Obszary te można leczyć za pomocą dodatkowych wyborów częstotliwości i lokalizacji przewodników. Tkanka mięśniowa, która jest twarda, wytrzymała, bliznowata, jędrna, sztywna, „skręcona” lub sztywna, zaczyna zmiękczać i w ciągu kilku minut wydaje się „miękka”, jak pudding w plastikowym worku. Tkanka staje się ciepła.

Można to odczuć przez przewodzące rękawiczki. Niektórzy wrażliwi praktycy mogą poczuć rozgrzanie, trzymając rękę kilka cali od skóry. Pacjent może stać się nieco marzycielski lub „oderwany”. Na przykład, połóż rękę na mięśniu ramienia, testując osiem możliwych kombinacji częstotliwości wcześniej zidentyfikowanych do leczenia schorzeń zatok, przy czym mikroprąd zostanie zastosowany za pomocą przewodzących rękawiczek umieszczonych w ciepłych, wilgotnych ręcznikach położonych na szyi i czole (rys. 1A). Jedna lub więcej kombinacji częstotliwości spowoduje głębokie zmiękczenie mięśnia ramienia, gdy schorzenie zatok zacznie ustępować. Rysunki 1B i 1C przedstawiają odpowiednio zastosowanie przewodzących rękawiczek i żelowych plastrów elektrodowych. Efekt uboczny lub związek przyczynowy Istnieją dwie przeciwstawne perspektywy zmiękczania tkanek za pomocą FSM. Jedna z nich jest taka, że ​​jest to „efekt uboczny” stosowania terapeutycznych częstotliwości i nie ma znaczenia fizjologicznego. Innym jest to, że urazy, traumy fizyczne lub emocjonalne lub inne stany patologiczne mogą zwiększyć napięcie mięśni w całym ciele *Terminy „napięcie mięśni” lub „napięcie mięśni szczątkowych” lub „napięcie mięśni” odnoszą się do ciągłego i biernego częściowego skurczu mięśni szkieletowych w stanie spoczynku lub oporu mięśni na bierne rozciąganie w stanie spoczynku, w przeciwieństwie do czynnego skurczu.

Zaburzenia fizyczne, urazy i stres mogą powodować nienormalnie niskie (hipotonia) lub wysokie (hipertonia) napięcie mięśni w całym ciele. Natomiast napięcie mięśni odnosi się do stanu, w którym określone mięśnie pozostają przewlekle półskurczone. Napięcie mięśni jest zazwyczaj reakcją na stres, nadmierne używanie lub uraz określonej części ciała. Stres może również prowadzić do sympatycznego zwężenia naczyń krwionośnych, zmniejszając przepływ tlenu i składników odżywczych do mięśni, ścięgien i nerwów, często określanego jako niedokrwienie. Może to prowadzić do miejscowego lub układowego gromadzenia się produktów przemiany materii, co powoduje napięcie mięśni, skurcze i ból. FSM jest skuteczny w normalizacji zarówno napięcia mięśni całego ciała, jak i napięcia mięśni w danym miejscu, a także w łagodzeniu ich skutków. **Test mięśniowy lub kinezjologia stosowana wykorzystuje rozluźnienie mięśni jako wskaźnik odpowiedzi biologicznej. Metoda ta była stosowana na różnych etapach rozwoju metod, które obejmują „słuchanie” w celu uzyskania informacji zwrotnej na temat stanu funkcjonalnego ciała i stosowności różnych interwencji.

Przykłady terapeutów, którzy stosują testowanie mięśni, obejmują chiropraktyków, naturopatów, lekarzy, dentystów, dietetyków, fizjoterapeutów, masażystów, pielęgniarki, osoby stosujące BodyTalk, Holographic lub Resonance Repatterning i wielu innych. 2 MCMAKIN I OSCHMAN ton lub miejscowe napięcie mięśni, a zmiękczenie tkanek wskazuje, że patofizjologia jest rozwiązywana. Na podstawie prac Irvina Korra i innych, które zostaną opisane poniżej, sugeruje się, że pacjenci często mają pewien stopień podwyższonego napięcia mięśniowego lub napięcia wynikającego z urazu, choroby, urazu lub innego stanu, który sprowadził ich do gabinetu lekarskiego, a zmiękczenie tkanek wskazuje, że leczenie postępuje. Wielu pacjentów doświadczających traumatycznego zdarzenia kontynuuje swoje życie bez trwałych negatywnych skutków; inni mają reakcje, które prowadzą do przewlekłych problemów fizycznych i/lub emocjonalnych. Na przykład czynniki psychologiczne zostały powiązane z pierwotnym zespołem fibromialgii,17 a Mines sugeruje, że większość ludzi jest „w szoku” po starych traumatycznych doświadczeniach.18 Na przykład ból mięśniowo-szkieletowy może mieć wiele przyczyn, a niektórzy pacjenci odnoszą korzyści z terapii, które „odprężają” stare traumy.19 Fizjolodzy, neurobiolodzy, osteopaci, chiropraktycy i badacze powięzi badali różne mechanizmy, poprzez które uraz lub choroba zwiększają miejscowe lub układowe napięcie lub tonus mięśni. Opisali oni różnorodne powiązania między bólem, urazem, chorobą i upośledzeniem ruchu z jednej strony, a wyczuwalnym tonusem lub napięciem mięśni z drugiej. Ich celem było znalezienie sposobów na rozwiązanie przyczyn patofizjologii wszelkiego rodzaju. Często rozróżniano patologie trzewne (narządowe) i somatyczne (ściany ciała lub układ mięśniowo-szkieletowy, w przeciwieństwie do trzewi). Podobnie jak w przypadku redukcjonistycznych rozróżnień „umysł–ciało”, holistyczna perspektywa uczy, że musimy być ostrożni w przypadku takich podziałów, ponieważ mogą mieć one niewielkie znaczenie dla tego, jak ludzkie ciało faktycznie reaguje w zdrowiu i chorobie. Na przykład rozróżnienie między przewodnictwem elektrycznym „na zewnątrz” i „wewnątrz” jest niewyraźne, ponieważ powierzchnia skóry jest anatomicznie ciągła przez nos, jamy nosowe i drzewo oskrzelowe, rozciągając się do cienkich błon pęcherzykowych oddzielających przestrzeń powietrzną od krwi.

Podobna anatomicznie ciągła droga z zewnątrz do wewnątrz łączy się z wnętrzem ciała przez usta i błony śluzowe przewodu pokarmowego. Sieć interakcji Rozległe wtórne zaburzenia lub choroby obejmujące segmentalnie powiązane narządy trzewne. Aby uzyskać szczegółowe wprowadzenie, zobacz Morris24 oraz Simons i Travell25, którzy poświęcili rozdział mięśniom brzucha i ich powiązanym odruchom somatowisceralnym i trzewno-somatycznym. Na przykład wiązali punkty spustowe w mięśniach skośnych brzucha z biegunką, odbijaniem, bolesnymi miesiączkami i nudnościami.Simons i Travell donieśli również, że konkretny punkt spustowy w mięśniu piersiowym większym jest związany z rodzajem ektopowej arytmii serca i że wyeliminowanie tego punktu spustowego natychmiast przywracało normalny rytm serca.25 Chociaż te idee są szeroko nauczane, istnieje wiele wątpliwości i kontrowersji. W przemyślanym przeglądzie Nansel i Szlazk badają koncepcję, że terapie somatyczne mogą leczyć przyczyny zaburzeń trzewnych (narządowych) poprzez usuwanie blokad w określonych segmentach rdzenia kręgowego. Po przeglądzie około 350 artykułów opublikowanych w okresie około 75 lat Nansel i Szlazk doszli do wniosku, że nieprawidłowe ustawienie kręgosłupa może powodować objawy, które można pomylić z chorobami trzewnymi lub je naśladować, ale że nie ma istotnych dowodów naukowych na to, że nieprawidłowe ustawienie segmentowe może faktycznie powodować prawdziwe choroby trzewne. Nansel i Szlazak nadal byli otwarci na teorię segmentową chorób trzewnych, ale po prostu nie byli w stanie znaleźć obiektywnych dowodów na jej poparcie. Podkreślili, że „konwergencja aferentna” może tworzyć somatyczne objawy i symptomy, które są praktycznie nieodróżnialne od tych wytwarzanych przez dysfunkcje narządów.26 Podważyło to powszechnie nauczane koncepcje dróg somatowo-trzewnych i trzewno-somatycznych. Wynikające z tego argumenty zostały podsumowane przez Seamana.27 Konwergencja aferentów trzewnych i somatycznych nadal jest tematem badań neurofizjologicznych. Na przykład, szkodliwe bodźce w przełyku mogą powodować ból, który jest przenoszony na przednią ścianę klatki piersiowej z powodu konwergencji aferentów trzewnych i somatycznych w rdzeniu kręgowym.28 Dyskusje te są istotne dla niniejszego raportu zarówno dlatego, że FSM zapewnia klinicznie weryfikowalną ulgę zarówno w kwestiach somatycznych, jak i trzewnych, jak i dlatego, że nadal powszechnie akceptuje się, że dysfunkcje trzewne mogą podnosić napięcie mięśni somatycznych. Na przykład hipertoniczność mięśni bocznych może pojawić się wtórnie do dysfunkcji nerek, a punkty spustowe mogą być aktywowane w ostrym zapaleniu wyrostka robaczkowego, wrzodzie trawiennym, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego i zapaleniu uchyłków.29 FSM, akupunktura i inne techniki medycyny energetycznej dokumentują interakcje między naskórkiem a narządami wewnętrznymi. Otwarte pozostaje pytanie, czy te interakcje najlepiej nazwać odruchami somatowisceralnymi.ale nie ma żadnych istotnych dowodów naukowych na to, że segmentowe nieprawidłowe ustawienie może faktycznie powodować prawdziwą chorobę trzewną. Nansel i Szlazak nadal byli otwarci na segmentową teorię choroby trzewnej, ale po prostu nie byli w stanie znaleźć na to obiektywnych dowodów. Podkreślili, że ”konwergencja aferentna” może tworzyć somatyczne objawy i symptomy, które są praktycznie nieodróżnialne od tych wytwarzanych przez dysfunkcje narządów.26 Podważyło to powszechnie nauczane koncepcje dróg somatowo-trzewnych i trzewno-somatycznych. Wynikające z tego argumenty zostały podsumowane przez Seamana.27 Konwergencja aferentów trzewnych i somatycznych nadal jest tematem badań neurofizjologicznych.

Na przykład, szkodliwe bodźce w przełyku mogą powodować ból, który jest przenoszony na przednią ścianę klatki piersiowej z powodu zbieżności trzewnych i somatycznych włókien nerwowych w rdzeniu kręgowym.28 Te dyskusje są istotne dla tego raportu zarówno dlatego, że FSM zapewnia klinicznie weryfikowalną ulgę zarówno w problemach somatycznych, jak i trzewnych, a także dlatego, że nadal powszechnie akceptuje się, że dysfunkcje trzewne mogą podnosić napięcie mięśni somatycznych. Na przykład, hipertoniczność mięśni bocznych może pojawić się wtórnie do dysfunkcji nerek, a punkty spustowe mogą być aktywowane w ostrym zapaleniu wyrostka robaczkowego, wrzodzie trawiennym, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego i zapaleniu uchyłków.29 FSM, akupunktura i inne techniki medycyny energetycznej dokumentują interakcje między naskórkiem a narządami wewnętrznymi. To, czy te interakcje najlepiej nazwać odruchami somatowisceralnymi, pozostaje otwartym pytaniem.ale nie ma żadnych istotnych dowodów naukowych na to, że segmentowe nieprawidłowe ustawienie może faktycznie powodować prawdziwą chorobę trzewną. Nansel i Szlazak nadal byli otwarci na segmentową teorię choroby trzewnej, ale po prostu nie byli w stanie znaleźć na to obiektywnych dowodów. Podkreślili, że ”konwergencja aferentna” może tworzyć somatyczne objawy i symptomy, które są praktycznie nieodróżnialne od tych wytwarzanych przez dysfunkcje narządów.26 Podważyło to powszechnie nauczane koncepcje dróg somatowo-trzewnych i trzewno-somatycznych. Wynikające z tego argumenty zostały podsumowane przez Seamana.27 Konwergencja aferentów trzewnych i somatycznych nadal jest tematem badań neurofizjologicznych. Na przykład, szkodliwe bodźce w przełyku mogą powodować ból, który jest przenoszony na przednią ścianę klatki piersiowej z powodu zbieżności trzewnych i somatycznych włókien nerwowych w rdzeniu kręgowym.28 Te dyskusje są istotne dla tego raportu zarówno dlatego, że FSM zapewnia klinicznie weryfikowalną ulgę zarówno w problemach somatycznych, jak i trzewnych, a także dlatego, że nadal powszechnie akceptuje się, że dysfunkcje trzewne mogą podnosić napięcie mięśni somatycznych. Na przykład, hipertoniczność mięśni bocznych może pojawić się wtórnie do dysfunkcji nerek, a punkty spustowe mogą być aktywowane w ostrym zapaleniu wyrostka robaczkowego, wrzodzie trawiennym, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego i zapaleniu uchyłków.29 FSM, akupunktura i inne techniki medycyny energetycznej dokumentują interakcje między naskórkiem a narządami wewnętrznymi. To, czy te interakcje najlepiej nazwać odruchami somatowisceralnymi, pozostaje otwartym pytaniem.

Z pewnością relacje między układami somatycznymi i trzewnymi można opisać w kategoriach chemii (nierównowaga metaboliczna na obwodzie może wpływać na funkcje narządów i odwrotnie); w kategoriach neurologii, takich jak zbieżność nerwów trzewnych i somatycznych; w kategoriach strukturalnych lub powięziowych relacji między strukturami obwodowymi i narządami; w kategoriach związanych z układem endokrynnym i drenażem limfatycznym (punkty Chapmana)30,31; i w kategoriach energetycznych ścieżek między skórą a narządami wewnętrznymi, jak teoretyzuje się na przykład w akupunkturze. Pytania wynikające z tych idei są głębokie i mają duże znaczenie medyczne. Zbadano zatem kilka powiązanych ze sobą hipotez, aby zapewnić perspektywę zmiękczania tkanek za pomocą FSM. Koncepcje przedstawiono w kolejności historycznej, bez faworyzowania żadnej z nich. Celem jest zapewnienie tła dla dalszych badań teoretycznych, klinicznych i stosowanych, uznając, że aspekty kilku z tych mechanizmów mogą być zaangażowane jednocześnie. Błędne koło łączące skurcz mięśni z bólem (lata 40. XX wieku) Hipoteza „błędnego koła” bólu i zwiększonego napięcia mięśni została zaproponowana w 1942 roku: ograniczenie ruchu jest przede wszystkim reakcją na ból, a nie wynikiem uszkodzenia strukturalnego. Jeśli skurcz mięśni powoduje ból, a ból odruchowo wywołuje skurcz mięśni, może to być samonapędzający się cykl.32 Chociaż koncepcja ta jest nadal szeroko rozpowszechniona, kontrolowane badania nie wykazały znaczącej różnicy w spoczynkowej aktywności elektromiograficznej przy porównywaniu mięśni bolesnych i niebolesnych.33,34,35 Bolesny, zapalony mięsień może mieć w rzeczywistości niższe niż normalnie napięcie.36 Sygnał autonomiczny naczyniowy (lata 50. XX wieku) Sygnał autonomiczny naczyniowy (VAS) to natychmiastowa zmiana napięcia ścian wszystkich tętnic, pośredniczona przez autonomiczny układ nerwowy.37 Zmiany są wyczuwalne w tętnicach promieniowych lub szyjnych.

Uważa się, że VAS jest czułym wskaźnikiem zmian autonomicznych spowodowanych różnymi czynnikami zewnętrznymi lub wewnętrznymi i po raz pierwszy został użyty do badania efektów akupunktury uszu. Jest mało prawdopodobne, aby chwilowa zmiana ciśnienia tętniczego obserwowana w VAS wyjaśniała zmiękczenie tkanek przy FSM, które ma wolniejszy początek i utrzymuje się przez cały czas trwania leczenia. Hipoteza pętli c (lata 70. XX wieku) W latach 1975 i 1978 Irvin Korr przedstawił ”hipotezę pętli c”, aby wyjaśnić utrzymywanie się zwiększonych lokalnych lub systemowych skurczów mięśni związanych z różnymi dysfunkcjami somatycznymi i/lub trzewnymi.38,39 Hipoteza stwierdza, że ​​takie dysfunkcje prowadzą do zwiększonych skurczów mięśni w spoczynku, pośredniczonych przez autonomiczny układ nerwowy i przez pętle eferentne c regulujące lokalne napięcie mięśni lub globalne napięcie mięśni.* Odpowiednie terapie FSM ukierunkowane na określone schorzenia mogą zatem przywrócić normalną funkcję autonomiczną i/lub zmienić ”wzmocnienie c” regulujące napięcie mięśni lub napięcie. Efekty autonomiczne mogą również odpowiadać za zmiany w krążeniu (ogrzewanie tkanek) i wpływ na świadomość (stan marzycielski lub „oderwany” często obserwowany w FSM). Być może zresetowanie wzmocnienia c i obniżenie napięcia mięśni w spoczynku powoduje przejściowy spadek ciśnienia krwi (wskazany przez VAS) z powodu zmniejszonego ucisku mięśni na naczynia krwionośne. Zatoka szyjna i baroreceptor aorty *Pętle c składają się z neuronów eferentnych (neuronów z ośrodkowego układu nerwowego do obwodu, takich jak neurony ruchowe) i neuronów aferentnych (neuronów z obwodu do ośrodkowego układu nerwowego, takich jak nerwy czuciowe). Neurony ruchowe gamma (c) są składową eferentną układu fusimotorycznego, który kontroluje i modyfikuje wrażliwość wrzecion mięśniowych. Wrzeciona mięśniowe zapewniają proprioceptywne sprzężenie zwrotne dla ruchu, położenia i rozciągania mięśni. Neurony ruchowe gamma (c) znajdują się w pniu mózgu i rdzeniu kręgowym i są mniejsze niż ich odpowiedniki w postaci neuronów ruchowych a, które stymulują skurcze mięśni szkieletowych. 4 pętle sprzężenia zwrotnego MCMAKIN I OSCHMAN40 szybko przywróciłyby objętość i ciśnienie krwi, wyjaśniając, dlaczego VAS jest przejściową zmianą ciśnienia tętniczego. Korr zwrócił uwagę, że istnieje duży, choć rozproszony zbiór literatury klinicznej i eksperymentalnej opisującej przewlekłą nadaktywność szlaków współczulnych w wielu stanach klinicznych, obejmujących różne narządy i tkanki. Zasugerował, że ta szeroko rozpowszechniona cecha lokalnej, regionalnej lub segmentowej nadaktywności współczulnej jest pomijana z powodu barier stworzonych przez specjalizację: okulista nie jest zwykle narażony na literaturę gastroenterologiczną, gastroenterolog na kardiologiczną itd.

Każdy odkrywca składnika sympatycznego wydaje się uważać go za specyficzny dla tej lub innej choroby, a nie za część ogólnego tematu. Korr odniósł się do tej hipotezy i jej konsekwencji jako do podtrzymywanej sympatektotonii.39 Aktywacja sympatyczna może mieć zarówno miejscowe, jak i ogólnoustrojowe skutki na wydajność serca, dystrybucję przepływu krwi, rozpraszanie ciepła przez skórę, uwalnianie zmagazynowanych metabolitów, miejscowe napięcie mięśni lub układowy tonus mięśni szkieletowych, zakres ruchu i emocje.41 Innymi słowy, każdy uraz lub stan zapalny lub jakakolwiek dysfunkcja somatyczna lub trzewna w dowolnym miejscu ciała może podnieść tonus mięśni w całym układzie mięśniowo-szkieletowym lub zwiększyć napięcie mięśni szkieletowych w wybranych obszarach, w zależności od zaangażowanego miotomu, dermatomu lub sklerotomu.* Hipoteza Korra dotycząca podtrzymywanej sympatektotonii może mieć zastosowanie do FSM, ponieważ spójną obserwacją jest to, że zastosowanie prawidłowych częstotliwości leczenia prowadzi do wyczuwalnego miejscowego lub ogólnoustrojowego zmiękczenia i rozgrzania tkanek, co często wiąże się z rozszerzeniem naczyń krwionośnych. Wpływ częstotliwości na autonomiczny układ nerwowy zauważono już wcześniej (np. McKay i in., 2006).42 FSM może faktycznie resetować wzmocnienie c i napięcie współczulne, co może mieć korzystne miejscowe i/lub ogólnoustrojowe skutki dla spoczynkowego napięcia mięśni i funkcjonowania trzewnego.** W jaki sposób konkretne częstotliwości mogą powodować takie zmiany, pozostaje otwarte pytanie. Hipoteza Johanssona/Sojki (lata 90. XX wieku) W 1991 roku szwedzcy fizjolodzy H. Johansson i P. Sojka opracowali model, który miał pomóc wyjaśnić, dlaczego przewlekłe zespoły bólowe układu mięśniowo-szkieletowego, takie jak te występujące w przypadku urazów przemysłowych, mają tendencję do utrwalania się i rozprzestrzeniania z jednego mięśnia na drugi.43 Hipoteza zakłada, że ​​metabolity wytwarzane przez statyczne lub przewlekłe skurcze mięśni stymulują włókna aferentne mięśni, aktywując neurony ruchowe C, zwiększając sztywność mięśni, co prowadzi do dalszej produkcji metabolitów, tworząc w ten sposób „wbudowaną” pętlę sprzężenia zwrotnego dodatniego lub „błędne koło”, które utrwala i rozprzestrzenia hipertoniczność z mięśnia do mięśnia. Chociaż model ten jest popularny, nie udowodniono klinicznie, że działa u ludzi.33

Niedawno badania na ludziach wykazały, że ostra aktywacja nocyceptorów mięśni lub skóry*** nie powoduje odruchowego wzrostu wzmocnienia c.44 Teoria ułatwionego segmentu (2003) Badacze chiropraktyki rozszerzyli pracę Korra i opracowali teorię ułatwionego segmentu: przewlekły, powtarzający się i nieprawidłowy bodziec segmentowy powoduje rzutowany ból segmentowy i tkliwość, hipertoniczność kluczowych mięśni, a nawet wtórne zmiany tkanek miękkich w obrębie obręczy i kończyn. Ułatwiony segment może utrzymywać zaburzony stan z powodu impulsów pochodzenia endogennego wchodzących do odpowiadającego mu zwoju korzenia grzbietowego. Wszystkie struktury somatyczne i trzewne odbierające włókna nerwowe odśrodkowe z tego segmentu są potencjalnie narażone na nadmierne pobudzenie lub hamowanie.45 Impulsy pochodzenia endogennego obejmują włókna autonomiczne i włókna odśrodkowe odśrodkowe do mięśni. Kontynuując koncepcje Korra oraz hipotezę Johanssona i Sojki, w 2003 roku badacze chiropraktyki Knutson i Owens dokonali przeglądu złożoności mięśni szkieletowych w odniesieniu do anatomii, napięcia czynnego i biernego, wykrywania napięcia mięśniowego, neurofizjologii i tego, jak funkcja mięśni wpisuje się w różne modele podwichnięcia/dysfunkcji stawów.46,47 (Association of Chiropractic Colleges definiuje podwichnięcie jako zespół funkcjonalnych i/lub strukturalnych i/lub patologicznych zmian stawowych, które zaburzają integralność nerwową i mogą wpływać na funkcjonowanie układu narządów i ogólny stan zdrowia.)45 Część II raportu Knutsona i Owensa omawia obszerną literaturę na temat tego, w jaki sposób różne stopnie podwyższonego napięcia mięśniowego i ich przyczyny mogą pomóc lekarzom znaleźć podstawowe źródła problemów nerwowo-mięśniowo-szkieletowych i wybrać odpowiednie interwencje.47 Wszystkie te koncepcje są kontrowersyjne.48 Napięcie i zmiękczenie tkanki łącznej/powięzi (począwszy od 2004 r.)

Powięź jest strukturalną i składnik naprężeniowy układu mięśniowo-szkieletowego i mający rozszerzenia do wszystkich trzewi. W przeszłości istniała niepewność co do tego, jakie rodzaje tkanki łącznej powinny być objęte terminem ”powięź” — powięź powierzchowna, śródmięsna, nerwia, błony trzewne, rozcięgna, troczki, ścięgna, więzadła lub torebki stawowe/narządowe. Na 1. Międzynarodowym Kongresie Badawczym Powięzi, który odbył się w Harvard Medical School w 2007 r., zaproponowano, aby wszystkie kolagenowe tkanki łącznej, których morfologia jest kształtowana głównie przez obciążenie naprężeniowe i które są częścią połączonej sieci naprężeniowej, która rozciąga się w całym ciele, mogły być uważane za ”tkanki powięziowe”.’49 Powięź była zwykle postrzegana jako pasywny materiał, który po prostu przenosi siły wywierane przez mięśnie i grawitację. Jednak seria raportów Roberta Schleipa i współpracowników, począwszy od 2004 r., potwierdziła wcześniejsze sugestie, że powięź może mieć zarówno właściwości czuciowe, jak i kurczliwe. Wykazano, że powięź lędźwiowa, powięź podeszwowa i powięź szeroka uda zawierają komórki miofibroblastów, które barwią się na obecność aktyny mięśni gładkich a.50

Dalsze badania in vitro wykazały, że skurcze mięśni gładkich mogą być zarówno indukowane, jak i hamowane farmakologicznie.51 Schleip i współpracownicy uznali, że *Terminy, miotomy, dermatomy i sklerotomy odnoszą się do tkanek, które rozwijają się z określonych mas mezodermy zarodkowej. Dermatomy rozwijają się w skórę właściwą, miotomy rozwijają się w mięśnie szkieletowe, a sklerotomy rozwijają się w kręgi i większość kości czaszki. Terminy „miotom” i „dermatom” odpowiednio opisują również mięśnie i obszary skóry obsługiwane przez pojedynczy korzeń nerwowy. **Istnieją dowody histologiczne, że wrzeciona mięśniowe są unerwione przez nerwy współczulne, ale niewiele wiadomo na temat ich funkcji. ***Nocyceptory lub receptory bólu to lekko mielinowane lub niezmielinowane neurony czuciowe aferentne, które znajdują się w dowolnym obszarze ciała i mogą wyczuwać ból spowodowany bodźcami mechanicznymi, termicznymi lub chemicznymi, które są wystarczająco silne, aby uszkodzić tkanki. ZMIĘKCZANIE TKANEK PRZY UŻYCIU MIKROPRĄDU SPECYFICZNEGO DLA CZĘSTOTLIWOŚCI 5 kurczliwość śródmięśniowej tkanki łącznej może być znaczącym składnikiem biernej sztywności mięśni, która jest również określana jako bierna elastyczność, bierna podatność mięśni, bierna rozciągliwość, napięcie spoczynkowe lub bierne napięcie mięśni.52 Te ważne odkrycia mają implikacje dla zaburzeń lub dysfunkcji trzewnych i somatycznych i mogą być również składnikiem podwyższonej sztywności tkanek omawianej tutaj. Obserwowany przebieg czasowy wydłużania powięzi jest prawdopodobnie zbyt wolny, aby uwzględnić zmiękczenie tkanek zachodzące podczas FSM, ale może być składnikiem długoterminowych reakcji gojenia wyzwalanych przez FSM.

Dyskusja Główną hipotezą tego raportu jest to, że zmiękczenie tkanek obserwowane, gdy do ciała jest stosowana częstotliwość terapeutyczna, jest wyjaśnione przez fakt, że większość pacjentów faktycznie zgłasza się z podwyższonym napięciem mięśni lub napiętymi obszarami związanymi z wcześniejszymi doświadczeniami traumatycznymi lub chorobowymi, jak pierwotnie zaproponował Irvin Korr. Omówiono kilka możliwych mechanizmów, przez które urazy i choroby prowadzą do podwyższonego napięcia mięśni lub obszarów napiętych. Najnowsze badania wykazały, że powięź ma zarówno właściwości czuciowe, jak i kurczliwe, które mogą wpływać na bierną sztywność mięśni, elastyczność, podatność, rozciągliwość, napięcie spoczynkowe i napięcie mięśni. Ta nowa praca była nieznana wcześniejszym badaczom cytowanym tutaj. Sieć powięzi jest wszechobecna, rozciąga się na torebki i wnętrza narządów, a zatem może być zaangażowana zarówno w powstawanie, jak i rozwiązywanie zarówno zaburzeń somatycznych, jak i trzewnych. Niedawny raport Finando i Finando sugeruje, że powięź jest medium zaangażowanym w efekty akupunktury, w tym w efekty na patologię narządów.53 Gdy ciało jest zranione, zestresowane lub pourazowe, powięź reaguje, układając nowe włókna, aby zapewnić wsparcie dla uszkodzonego obszaru (prawo Wolffa dla kości54 i prawo Davisa dla tkanek miękkich) i „sklejając” sąsiadujące mięśnie ze sobą.

Pogrubienie i sklejenie warstw powięzi może utrzymywać się długo po wygojeniu się urazu i pozostawiać gęste kieszenie lub nieelastyczne pasma, które można wyczuć głęboko w tkankach.55 Te wyczuwalne zagęszczenia mogą odpowiadać punktom spustowym i napiętym pasmom opisanym przez Simonsa i Travell56 i/lub kieszeniom zapalnym opisanym przez Selye.57 Resztkowe lokalne napięcia i sklejenie w sieci powięziowej mogą powodować napięcia kompensacyjne rozciągające się na cały układ mięśniowo-szkieletowy. Takie kompensacje mogą zaburzać bardziej odległe struktury, prowadząc do upośledzonych wzorców ruchu, które czynią ciało podatnym na dalsze urazy. Wnioski Ze względu na swoją anatomiczną wszechobecność powięź jest zaangażowana w każdy aspekt fizjologii. Stąd powięź stanowi medium, przez które powierzchowne urazy lub skurcze lub przewężenia mogą wpływać na narządy wewnętrzne, a przez które patologie narządów mogą być wyrażane na obwodzie. Najnowsze badania wskazują, że włóknienie spowodowane powierzchownym urazem może rozprzestrzenić się na trzewia, tworząc tak zwane choroby włóknisto-kurczliwe.58,59,60,61 Te koncepcje stanowią możliwą powięziową podstawę dla tak zwanych odruchów somatowisceralnych i trzewno-somatycznych. Przegląd Nansel i Szlazak26 podważa istnienie takich dróg odruchowych, jak zostały opisane we wcześniejszej literaturze. Jednak takie odruchy mogą mieć anatomiczną i energetyczną podstawę w postaci specyficznych dróg przez sieć powięziową. Zmiękczanie tkanek zachodzące w FSM odnawia zainteresowanie możliwymi związkami między patologiami somatycznymi i trzewnymi. Ujawnienie Drugi autor (JLO) otrzymał honoraria za wykłady i honoraria za konsultacje od Frequency Specific Seminars Inc. w Vancouver, Waszyngton za badania i pisanie tego artykułu. Odniesienia

1. Kellaway P. Rola ryb elektrycznych we wczesnej historii bioelektryczności i elektroterapii. Bull History Med 1946;20:112–132.

2. Becker RO, Seldon G. Ciało elektryczne: elektromagnetyzm i podstawa życia. Nowy Jork: William and Morrow Company, Inc., 1985:172.

3. Oschman JL. Medycyna energetyczna: podstawy naukowe. Churchill Livingstone/Harcourt Brace, 2000:15. Edynburg, Szkocja.

4. Bassett CAL. Bioelektromagnetyka w służbie medycyny. W: Blank M, red. Pola elektromagnetyczne: interakcje biologiczne i mechanizmy. Seria Postępy w Chemii 250. Waszyngton, DC: American Chemical Society, 1995:265–275.

5. Siskin BF, Walker J. Terapeutyczne aspekty elektromagnetyzmu w gojeniu tkanek miękkich. W: Blank M, red. Pola elektromagnetyczne: interakcje biologiczne i mechanizmy. Seria Postępy w Chemii 250. Waszyngton, DC: American Chemical Society, 1995:277–285.

6. Strauch B, Patel MK, Rosen DJ i in. Terapia polem magnetycznym pulsacyjnym zwiększa wytrzymałość na rozciąganie w modelu naprawy ścięgna Achillesa u szczura. J Hand Surg Am 2006;31:1131–1135.

7. Soda A, Ikehara T, Kinouchi Y, Yoshizaki K. Wpływ ekspozycji na pole elektromagnetyczne o ekstremalnie niskiej częstotliwości na kolagen komórkowy w odniesieniu do ścieżek sygnałowych w komórkach osteoblastycznych. J Med Invest 2008;55:267–278.

8. Cundy PJ, Paterson DC. Dziesięcioletni przegląd leczenia opóźnionego zrostu i braku zrostu za pomocą wszczepionego stymulatora wzrostu kości. Clin Orthop Relat Res 1990;259:216–222.

9. Melzack R. Długotrwała ulga w bólu poprzez krótką, intensywną przezskórną stymulację somatyczną. Pain 1975;1:357–373.

10. Amper AM. Me’moire pre’sente’ a’ l’Acade’mie Royale des Sciences. W: Annales de Chimie et de Physique XV, Paryż, Francja: V. Masson, 1820. Wniosek przedstawiony Królewskiej Akademii Nauk [w języku francuskim]

11. Faraday M. Pierwszy raport na temat indukcji magnetoelektrycznej, odczytany przed Royal Society 24 listopada 1831 r. Londyn, Wielka Brytania.

12. Boulware DG. Promieniowanie z ładunku równomiernie przyspieszonego. Ann Phys 1980;124:169–188.

13. McMakin C. Częstotliwość specyficzna mikroprądów w leczeniu bólu. Edynburg: Churchill Livingstone/Elsevier, 2011.

14. McMakin C. Qi w przewlekłym zmęczeniu i fibromialgii. W: Mayor D, Micozzi M, red. Energy Medicine East and West. Edynburg: Churchill Livingstone/Elsevier, 2011: 289–296.

15. McMakin C. Terapia mikroprądowa w leczeniu fibromialgii. W: Chaitow L, red. Zespół fibromialgii: przewodnik dla praktyków po leczeniu. Edynburg: Churchill Livingstone, 2003;179–206. 6 MCMAKIN I OSCHMAN

16. Curtis D, Fallows S, Morris M, McMakin C. Skuteczność terapii mikroprądami o określonej częstotliwości w przypadku opóźnionego bólu mięśni. J Bodywork Move Ther 2010;14:272–279.

17. Antes TA, Yunus MB, Ritey SD i in. Czynniki psychologiczne związane z pierwotnym zespołem fibromialgii. Arthritis Rheum 1984;2:1101–1106.

18. Mines S. Wszyscy jesteśmy w szoku. Jak przytłaczające doświadczenia Cię rozbijają i co możesz z tym zrobić. Franklin Lakes, NJ: New Page Books, 2003.

19. Barnes JF. Leczenie starożytnych ran: mądrość renegata. Sedona, AZ: MFR Treatment Centers and Seminars, 1 czerwca 2000 r.

20. Willis WD. Układ somatosensoryczny, ze szczególnym uwzględnieniem struktur ważnych dla bólu. Brain Res Rev 2007;55: 297–313.

21. Gamsa A. Rola czynników psychologicznych w bólu przewlekłym: I. Pół wieku badań. Pain 1994;57:5–15.

22. Apkarian AV, Bushnell MC, Treede RD, Zubieta JK. Mechanizmy percepcji i regulacji bólu w mózgu człowieka w zdrowiu i chorobie. Eur J Pain 2005;9:463–484.

23. Kokebie R, Aggarwal R, Kahn S, Kartz RS. Napięcie mięśni wzrasta w fibromialgii: zastosowanie ciśnieniomierza. Streszczenie 1935, American College of Rheumatology 2008 Annual Scientific Meeting, 24–29 października 2008 r., San Francisco, Kalifornia.

24. Morris C. Zespoły bólowe dolnej części pleców: zintegrowane leczenie kliniczne. Nowy Jork: McGraw-Hill Medical, 2005. 25. Simons DG, Travell JG. Ból mięśniowo-powięziowy i dysfunkcja: podręcznik punktów spustowych autorstwa Travell & Simons. Baltimore: Williams & Wilkins, 1999:660.

26. Nansel D, Szlazak M. Dysfunkcja somatyczna i zjawisko symulacji choroby trzewnej: prawdopodobne wyjaśnienie pozornej skuteczności terapii somatycznej u pacjentów, u których podejrzewa się prawdziwą chorobę trzewną. J Manip Physiol Ther 1995;18:379–397.

27. Seaman D. Opieka chiropraktyczna i zaburzenia trzewne: Czym jest powiązanie neurologiczne? Dynamic Chiropractic, 1996;14:Wydanie 24. Dokument online pod adresem: www.dynamicchiropractic.com/ mpacms/dc/article.php?id = 39453 Dostęp 29 grudnia 2011 r.

28. Hobson AR, Chizh B, Hicks K i in. Neurofizjologiczna ocena zbieżnych włókien nerwowych unerwiających przełyk człowieka i obszar bólu rzutowanego na przedniej ścianie klatki piersiowej. Am J Physiol Gastrointest Liver Physiol 2010;298: G31–G36.

29. Morris CE. Zespoły bólowe dolnej części pleców: zintegrowane leczenie kliniczne. Nowy Jork: McGraw-Hill, 2005:267.

30. Owens C. Wyjaśnienie endokrynologiczne odruchów Chapmana, wyd. 2. Indianapolis, IN: Academy for Applied Osteopathy, 1963.

31. Washington K, Mosiello R, Venditto M i in. Obecność punktów odruchowych Chapmana u pacjentów hospitalizowanych z zapaleniem płuc. J Osteopath Assoc 2003;103:479–483.

32. Travell J, Rinzter S, Herman M. Ból i niepełnosprawność barku i ramienia. JAMA 1942;120:417–422.

33. Knutson G. Rola układu C-motor w zwiększaniu napięcia mięśniowego i zespołach bólowych mięśni: przegląd hipotezy Johanssona/Sojki. J Manip Physiol Ther 2000; 23:564–572.

34. Matre DA, Sinkjaer T, Svensson P. Arendt-Nielsen L. Eksperymentalny ból mięśni zwiększa odruch rozciągania u ludzi. Pain 1998;75:331–339.

35. Mense S. Patofizjologiczne podstawy zespołów bólowych mięśni. Phys Med Rehab Clin N Am 1997;8:23–53. 36. Mense S., Skeppar P. Zachowanie się wyładowań neuronów motorycznych gamma u kotów po wywołaniu sztucznego zapalenia mięśni. Pain 1991;46:201–210.

37. Ackerman JM. Biofizyka sygnału autonomicznego układu naczyniowego i gojenie: perspektywy pionierskie. Filadelfia: Temple University, 2001:10:9–15.

38. Korr IM. Proprioceptory i dysfunkcja somatyczna. J Am Osteopath Assoc 1975;74:638–650.

39. Korr IM. Utrzymująca się sympatykotonia jako czynnik choroby. W: Korr IM, red. The Neurobiologic Mechanisms in Manipulative Therapy. Nowy Jork: Plenum Press, 1978.

40. Stanfield CL, Germann WJ. Principles of Human Physiology, wyd. 3. Nowy Jork: Pearson Benjamin Cummings, 2008:427. 41. Robertson D i in., red. Primer on the Autonomic Nervous System, wyd. 3. Nowy Jork: Academic Press, 2011.

42. McKay KC, Prato FS, Thomas AW. Przegląd literatury: Wpływ ekspozycji na pole magnetyczne na przepływ krwi i naczynia krwionośne w mikronaczyniach. Bioelectromagnetics 2007; 28:81–98.

43. Johansson H, Sojka P. Mechanizmy patofizjologiczne zaangażowane w powstawanie i rozprzestrzenianie się napięcia mięśniowego w bólach mięśniowych związanych z pracą i w przewlekłych zespołach bólowych układu mięśniowo-szkieletowego: hipoteza. Med Hypoth 1991;35: 196–203.

44. Birznieks I, Burton AR, Macefield VG. Wpływ eksperymentalnego bólu mięśni i skóry na wrażliwość na statyczne rozciąganie wrzecion mięśniowych u ludzi w rozluźnionych mięśniach nóg. J Physiol 2008;586:2713–2723.

45. Pettman E. Segment ułatwiony. North American Institute of Orthopædic Manual Therapy. 2005;IX:wydanie 5. Dokument online na stronie: www.naiomt.com/www.naiomt.com/articles/05Oct.pdf Dostęp 4 lipca 2011 r.

46. ​​Knutson GA, Owens EF. Aktywne i pasywne cechy napięcia mięśniowego i ich modele zależności podwichnięcia/dysfunkcji stawów: część I. J Can Chiopr Assoc 2003;47: 168–179.

47. Knutson GA, Owens EF. Aktywne i pasywne cechy napięcia mięśniowego i ich modele zależności podwichnięcia/dysfunkcji stawów. Część II. J Can Chiopr Assoc 2003;47: 269–283.

48. Seaman D. Chiropractic Care and Visceral Disorders: What Is the Neurological Link? Dokument online na stronie: www.cpdo .net/res/page15.html Dostęp 19 stycznia 2012 r.

49. Findley TW, Schleip R, red. Fascia Research: Basic Science and Implications for Conventional and Complementary Health Care. Monachium: Elsevier GmbH, 2007.

50. Schleip R, Klingler W, Lehmann-Horn F. Aktywne skurcze powięzi piersiowo-lędźwiowej: Wskazania nowego czynnika w badaniach nad bólem dolnej części pleców z implikacjami dla terapii manualnej. Przedstawiono na: 5th Interdisciplinary World Congress on Low Back & Pelvic Pain, Melbourne, listopad 2004.

51. Schleip R, Klingler W, Lehmann-Horn F. Powięź jest w stanie kurczyć się w sposób podobny do mięśni gładkich i w ten sposób wpływać na mechanikę układu mięśniowo-szkieletowego. Przedstawiono na: 5. Światowym Kongresie Biomechaniki, Monachium, Niemcy, 29 lipca– 4 sierpnia 2006 r.

52. Schleip R, Naylor IL, Ursu D i in. Na bierną sztywność mięśni może wpływać aktywna kurczliwość tkanki łącznej śródmięśniowej. Med Hypotheses 2006;66:66–71.

53. Finando S, Finando D. Powięź i mechanizm akupunktury. J Bodywork Movement Ther 2011;15:168–176.

54. Wolff J. Prawo przebudowy kości. Tłumaczenie niemieckiego wydania z 1892 r. Berlin: Springer, 1986. ZMIĘKCZANIE TKANEK ZA POMOCĄ MIKROPRĄDU SPECYFICZNEGO CZĘSTOTLIWOŚCIOWO 7

55. Rolf IP. Rolfing. Przywracanie naturalnego wyrównania i strukturalnej integracji ludzkiego ciała dla witalności i dobrego samopoczucia. Rochester, VT: Healing Arts Press, 1989:129.

56. Simons DG, Travell JG. Ból mięśniowo-powięziowy i dysfunkcja: Podręcznik punktów spustowych, wyd. 2. Baltimore: Williams & Wilkins, 1999:8–9.

57. Selye H. Stres życia. Nowy Jork: McGraw-Hill Book Company, 1956, tablica 3 lub wydanie poprawione, 1984:219.

58. Hinz B. Panowie i słudzy siły: rola adhezji macierzy w percepcji i transmisji siły przez miofibroblasty. Eur J Cell Biol 2006;85:175–181.

59. Tomasek J i in. Miofibroblasty i mechaniczna regulacja przebudowy tkanki łącznej. Nat Rev Mol Cell Biol 2002;3: 349–363. 60. Gabbiani G. Miofibroblasty w gojeniu się ran i chorobach włóknisto-kurczliwych. J Pathol 2003;200:500–503.

61. Desmoulie`re A, Badid C, Bochaton-Piallat ML, Gabbiani G. Apoptoza podczas gojenia się ran, choroby włóknisto-kurczliwe i uszkodzenie ściany naczyniowej. Int J Biochem Cell Biol 1997;29:19–30. Adres do korespondencji: Carolyn R. McMakin, MA, DC Fibromyalgia and Myofascial Pain Clinic of Portland 819 SE Morrison Portland, OR 97214