Inhalacje Wodorem H2 i picie wody wodorowej przedłużają życie człowieka !
Wodór molekularny H2 i starzenie się organizmu – możesz przedłużyć swoje życie ?
Rozwój nauki i badań dotyczących przeciwdziałania starzeniu się pokazał nam korzyści płynące z wodoru molekularnego H2. W tym poście szczegółowo omówiono:
○ Sirtuiny, NAD, mTOR i ich wpływ na starzenie się organizmów żywych
Chociaż wtedy nie zdawaliśmy sobie z tego sprawy, rok 2007 był niezwykle ważnym rokiem w rozwoju nauki i badań nad przeciwdziałaniem starzeniu się.
W 2007 roku przełomowy artykuł opublikowany w Nature wprowadził świat w terapeutyczne zastosowania wodoru H2 cząsteczkowego. To przełomowe badanie podzielało odkrycie naukowców, że wodór H2 cząsteczkowy ma zastosowania terapeutyczne jako silny przeciwutleniacz, poprzez selektywne zmiatanie wolnych rodników cytotoksycznych.
W ciągu 12 lat od tego odkrycia przeprowadzono setki badań dotyczących różnych zastosowań i mechanizmów wodoru H2 cząsteczkowego. Naukowcy wykazali, że wodór H2 ma potężny potencjał terapeutyczny w ponad 170 procesach chorobowych , w tym chorobach układu krążenia, udarach, chorobach autoimmunologicznych, chorobach metabolicznych, transplantacjach narządów i wielu innych.
Wszystkie te odkrycia są niezwykle ekscytujące. Zwalczanie chorób i poprawa jakości naszego życia jest (i powinno być!) jednym z podstawowych celów współczesnych badań medycznych.
Istnieje jednak jeden proces „choroby”, doświadczany przez wszystkie żywe organizmy, który jest postępujący, degeneracyjny i nieunikniony.
Mam na myśli oczywiście starzenie się. Zdarza się najlepszym z nas. Nikt nie wychodzi żywy, jak mówią.
Społeczeństwo od niepamiętnych czasów ma obsesję na punkcie zwalczania procesu starzenia. Piętrowa fontanna młodości jest największą obsesją ludzkości.
Postępy w nauce i lepsze zrozumienie fizjologii człowieka pozwoliły nam lepiej zrozumieć proces starzenia się komórek. Te postępy pozwoliły nam opracować nowatorskie interwencje, które jeśli nie zatrzymają, to przynajmniej spowolnią proces.
Biorąc pod uwagę szeroki zakres zastosowań wodoru H2 molekularnego w tak wielu procesach chorobowych, pojawia się pytanie… czy wodór molekularny Vital Reaction może odgrywać rolę w przeciwdziałaniu starzeniu się?
Spójrzmy na obecny stan badań nad starzeniem się.
Wolnorodnikowa teoria starzenia się organizmów
Od lat pięćdziesiątych dominującym modelem paradygmatu starzenia się jest Wolnorodnikowa Teoria Starzenia . Teoria ta koncentruje się (jak sugeruje nazwa) na powstawaniu i działaniu wolnych rodników. Wolny rodnik to cząsteczka, która ma w zewnętrznej powłoce pojedynczy niesparowany elektron.
Powodem, dla którego wolne rodniki są złą wiadomością, jest to, że elektrony nie lubią być niesparowane. W rzeczywistości nie podoba im się to tak bardzo, że wolne rodniki będą reagować z innymi cząsteczkami, aby ukraść ich elektrony, tworząc nowy wolny rodnik i reakcję łańcuchową, która może spowodować znaczne uszkodzenia organelli komórkowych, takich jak mitochondria, a nawet DNA.
Wolne rodniki mogą powstawać w wyniku uszkodzeń, takich jak stres oksydacyjny, ekspozycja na promieniowanie UV ze słońca lub spaliny samochodowe wdychane podczas dojazdów do pracy.
Powstają również w sposób ciągły w wyniku normalnej aktywności metabolicznej, jako produkt odpadowy.
Wolnorodnikowa teoria starzenia się utrzymuje, że z biegiem czasu organizmy są coraz bardziej narażone na działanie większej liczby wolnych rodników, a skumulowane uszkodzenia powodowane przez te cząsteczki powodują stopniowy rozpad komórek, który rozpoznajemy jako proces starzenia.
Istnieje kilka obserwacji empirycznych, które wspierają tę teorię. Z biegiem czasu kumulujemy uszkodzenia od reaktywnych form tlenu, a starzenie się wydaje się być proporcjonalne do aktywności metabolicznej (tj. organizmy o bardzo wysokim tempie przemiany materii starzeją się szybciej niż organizmy o niższym tempie przemiany materii). Post również wydaje się mieć pozytywny wpływ na długowieczność.
Jeśli więc teoria wolnych rodników o starzeniu się jest poprawna, to jest dobra wiadomość… wodór H2 cząsteczkowy jest silnym przeciwutleniaczem.
Wiele badań w ciągu ostatniej dekady wielokrotnie potwierdzało użyteczność wodoru H2 cząsteczkowego jako przeciwutleniacza. Wodór H2 jest interesującym przeciwutleniaczem z kilku powodów.
Po pierwsze, jest bardzo mały i ma ładunek neutralny. Pozwala to cząsteczkom H2 swobodnie dyfundować do miejsc, do których niewiele innych cząsteczek może się tak łatwo dostać. Oznacza to, że H2 może łatwo i szybko przemieszczać się po całym ciele, przekraczając w inny sposób nieprzepuszczalne błony, takie jak błony komórkowe i barierę krew-mózg. Co ważne dla naszej dyskusji na temat starzenia się, wodór może nawet dostać się do mitochondriów i jądra komórki.
Po drugie, nie jest bardzo silny. Wiem, że brzmi to sprzecznie z intuicją, ale wodór jest stosunkowo słabym przeciwutleniaczem, co w rzeczywistości jest dobrą rzeczą. Pamiętaj, że dyskutowaliśmy, że wolne rodniki są normalnym produktem ubocznym metabolizmu. Prawie wszystkie procesy biologiczne działają z fundamentalnej przesłanki homeostazy – nasze ciała zawsze starają się utrzymać delikatną równowagę chemiczną, która wspiera życie takie, jakie znamy.
Czasami więc te reaktywne formy tlenu pełnią ważne role jako komórkowe cząsteczki sygnałowe. Wodór jest na tyle słabym przeciwutleniaczem, że nie wpływa na te cząsteczki modulujące. Gdybyś spryskał swoje podwórko herbicydem, który zabił wszystko, czego dotknął, nie byłoby to takie wspaniałe. Ale gdybyś miał związek, który miałby działać tylko na chwasty… to byłoby idealne.
Doprowadziło to naukowców do zidentyfikowania wodoru jako selektywnego przeciwutleniacza. Wybiórczo atakuje naprawdę paskudne reaktywne formy tlenu, peroksyazotyny i rodniki hydroksylowe, które są szczególnie szkodliwe i niezbyt dobrze kierowane przez endogenne systemy obrony antyoksydacyjnej naszego organizmu. ORAZ, ponieważ wodór dyfunduje tak łatwo, ma taki wpływ na każdą komórkę w ciele ORAZ na trudno dostępne miejsca w każdej komórce.
Wreszcie wodór cząsteczkowy to znacznie więcej niż samotny przeciwutleniacz. Oprócz tego, że jest obrońcą linii frontu, H2 organizuje również resztę żołnierzy i wprowadza ich do walki. Ponieważ H2 jest w stanie przeniknąć do jądra, działa na poziomie transkrypcji genów, poprzez aktywację szlaku NRF2 (więcej o tym za chwilę). To zwiększa produkcję endogennych przeciwutleniaczy, takich jak glutation, katalaza i dysmutaza ponadtlenkowa. Ta kombinacja zawiera niezwykle silny cios antyoksydacyjny.
Jest to ważne w walce z ogólnymi uszkodzeniami, które mogą powodować reaktywne formy tlenu (ROS) i ma szczególne konsekwencje dla długowieczności. Naukowcy uważają teraz, że głównym graczem w równaniu długowieczności są czubki chromosomów, zwane telomerami. Telomery są jak plastikowe nasadki na końcach twoich sznurowadeł.
Chronią końce nici DNA i skracają się wraz z wiekiem. Gdy telomery danego chromosomu znikną, żywotność komórki zasadniczo się kończy. Kiedy jesteśmy młodsi, mamy dużą ilość enzymu zwanego telomerazą, który zapobiega skracaniu się telomerów. Enzym ten jest szczególnie podatny na stres oksydacyjny , a wraz z wiekiem uszkodzenia powodowane przez reaktywne formy tlenu przyczyniają się do utraty telomerazy oraz starzenia się i nieuchronnej śmierci naszych komórek.
Źródło: http://bipolarnews.org/?tag=telomeres
To sprawia, że wodór jest nieocenionym dodatkiem do programu przeciwstarzeniowego, jako silny, selektywny i bezpieczny przeciwutleniacz.
Ale w tej historii jest coś więcej…
Najnowsza nauka o przeciwdziałaniu starzeniu się organizmu za pomocą generatora Wodoru H2
Wiele z naszego rozumienia zmieniło się od lat pięćdziesiątych, a Wolnorodnikowa Teoria Starzenia została zakwestionowana . Niektóre badania z ostatnich lat wprowadziły wyniki, które wydają się sprzeczne z teorią. Chociaż doprowadziło to niektórych badaczy do całkowitego porzucenia tej teorii, prawda wydaje się być taka, że chociaż uszkodzenia oksydacyjne są częścią procesu starzenia, nie jest to cała historia.
Doprowadziło to do powstania nowych, ekscytujących obszarów badań nad przeciwdziałaniem starzeniu się, w których wodór (ostrzeżenie o spoilerze) ma również ogromny potencjał terapeutyczny.
Obecne granice badań nad przeciwdziałaniem starzeniu się koncentrują się na kilku specyficznych cząsteczkach i szlakach, a mianowicie sirtuinach, NAD i szlaku mTOR.
Sirtuins, NAD i mTOR, Oh My!
Sirtuiny to grupa białek wewnątrzkomórkowych. Udało nam się zidentyfikować 7 z nich i są one tak integralne z procesem starzenia, że nazwano je „białkami długowieczności”.
Odgrywają różne role, niektóre w jądrze, niektóre w cytoplazmie, a niektóre w mitochondriach. Ich podstawową funkcją jest enzym zwany deacetylazami. Oznacza to, że usuwają grupę acetylową z innych molekuł, co wpływa na funkcje tych molekuł. Wpływają na wszystko, od replikacji DNA i transkrypcji genów po funkcje i metabolizm mitochondriów, i są powiązane z wieloma procesami wpływającymi na długowieczność.
Te sirtuiny wymagają do działania kofaktora zwanego NAD. NAD jest skrótem od dinukleotydu nikotynamidoadeninowego. NAD to fascynująca cząsteczka, która zasadniczo odgrywa w naszym ciele dwie główne role.
Pierwszy to proces, w którym przekształcamy żywność w energię, a drugi jest regulatorem funkcji innych cząsteczek (takich jak sirtuiny). NAD jest obecny w każdej komórce naszego ciała i ma kluczowe znaczenie dla życia.
Niestety, gdy się starzejemy, poziomy NAD spadają, co sprawiło, że znalezienie sposobu na zwiększenie poziomów NAD stało się kluczowym obszarem badań nad długowiecznością. Jednym z głównych sposobów wyczerpania NAD jest jego rola jako kofaktora z polimerazą PARP (poli(ADP-rybozy)), która jest enzymem odpowiedzialnym za naprawę DNA po uszkodzeniu oksydacyjnym.
Więc… wyobraź sobie, że istnieje jakiś rodzaj głównego przeciwutleniacza, który może łagodzić uszkodzenia DNA, zachowując w ten sposób poziomy NAD wraz z wiekiem? (Wskazówka: rymuje się z wodorem cząsteczkowym…)
Jak wspomnieliśmy wcześniej, jednym z działań wodoru molekularnego jest aktywacja białka NRF2, które powoduje transkrypcję różnych białek związanych z systemem obrony antyoksydacyjnej komórki. Co ciekawe, wydaje się , że produkty NRF2 współpracują z PARP w zakresie naprawy DNA i ochrony komórek. Tak więc wodór cząsteczkowy może zarówno poprawić ochronne zdolności NAD DNA, jak i zachować poziomy NAD w naszym ciele w miarę starzenia się.
Źródło: https://drjockers.com/nrf2-benefits/
W rzeczywistości, jedno badanie in vitro ludzkiej tkanki śródbłonkowej wykazało, że wodór molekularny promował aktywność sirtuiny ORAZ utrzymywał poziom NAD po ekspozycji na toksynę.
Wreszcie jest ta nieznośna ścieżka mTOR.
mTOR oznacza mechaniczny cel rapamycyny. mTOR od jakiegoś czasu jest szeroko badany w kręgach przeciwdziałających starzeniu się. Ta kinaza wydaje się być głównym modulatorem różnych procesów komórkowych obejmujących wzrost, rozwój i metabolizm.
Jest to zazwyczaj włączane przez sygnały środowiskowe i hormonalne promujące wzrost komórek.
Różne modele wykazały, że hamowanie szlaku mTOR sprzyja długowieczności. W związku z tym jest popularnym celem potencjalnych leków przeciwstarzeniowych. Rapamycyna, środek przeciwgrzybiczy, od którego nazwano tę kinazę, robi dokładnie to. Problem polega na tym, że chociaż wyeliminowanie mTOR wydaje się pomagać w niektórych aspektach starzenia, wydaje się zaostrzać inne.
To prowadzi nas z powrotem do NRF2. Okazuje się, że NRF2 reguluje (między innymi)…ścieżkę mTOR! Wydaje się, że działa w celu modulowania zdrowej aktywności mTOR.
Cóż, nie ma czegoś takiego jak biologiczny darmowy lunch. Ciągłe włączenie ścieżki też może być złe. Wiemy o tym, ponieważ szlak NRF2 jest popularnym celem leków mających na celu zwalczanie chorób neurodegeneracyjnych. Wczesne badania wykazały, że chociaż włączenie NRF2 może pomóc w leczeniu tych chorób, posiadanie tej ścieżki przez cały czas powoduje inne problemy. Wodór jest selektywnym aktywatorem, co oznacza, że aktywuje szlak NRF2 tylko w czasie stresu komórkowego.
Dzięki temu zyskujesz korzyści płynące z aktywacji NRF2, kiedy tego potrzebujesz, i żadnych skutków ubocznych, które wynikają z przedłużonej aktywacji, gdy jej nie potrzebujesz.
Tak więc, niezależnie od tego, czy chodzi o bezpośrednie łagodzenie uszkodzeń oksydacyjnych z wiekiem, zachowanie NAD, promowanie naprawy DNA i działania sirtuin, czy też selektywną aktywację szlaku NRF2, jasne jest, że wodór molekularny będzie silnym hitem w polu przeciwstarzeniowym i powinien być ekscytującym obszarem badań na nadchodzące dziesięciolecia.
