Wdychanie wodoru H2 (inhalacja) naprawia i leczy uszkodzenie płuc wywołane Covid-19 i respiratorem.
Wdychanie wodoru H2 (inhalacja) napoprawia uszkodzenie płuc wywołane przez Covid-19 i respirator.
Na skróty:
Badanie to wykazało działanie przeciwzapalne, przeciwutleniające i przeciw apoptotyczne wodoru H2, które naprawia i łagodzi uszkodzenie płuc wywołane Covid-19 i respiratorem.
Kluczowe wiadomości
• Terapia inhalacyjna wodorem w bezpiecznym stężeniu łagodziła indukowany przez Covid i respirator uraz płuc.
• Wdychanie wodoru wykazało silne działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne w modelu uszkodzenia płuc wywołanego respiratorem.
• Zmniejszona wodorem apoptoza nabłonka wywołana wentylacją przez indukcję genów przeciw apoptotycznych.
• Terapia wspomagająca z wziewnym leczniczym gazem medycznym jest obiecująca i może być rozsądna w przypadku chorób płuc, ponieważ byłaby to łatwa do zastosowania i prosta opcja terapeutyczna.
• Leczenie wodorem pacjentów wentylowanych może potencjalnie przynieść nową, klinicznie wykonalną terapię, którą łatwo byłoby zastosować bez zmiany procedur interwencyjnych i chirurgicznych.
—————
Co może się wydać sporym zaskoczeniem Leczenie Covid-19 poprzez wdychanie wodoru zostało wdrożone w Chinach już w marcu zeszłego roku, kiedy na zamówienie rządu Chińskiego do szpitali skierowano pierwszą partię 2000 szt. generatorów H2 (czy może bardziej precyzyjnie Gazy Browna).
Stosowano je i stosuje się do dzisiaj jako pierwszy i najczęściej wystarczający zabieg przez ewentualnym podłączeniem do respiratora, co może wyjaśnić wyjątkowo małą śmiertelność i wysoką prawie 100% skuteczność leczenia Covid-19 w Chinach.
Chińscy lekarze leczą swoich pacjentów stosując wszystkie zabronione w Europie i USA i w Polsce terapie w tym Hydroksychlorochinę czy Budezonid jak i Witaminę D w dużych dawkach oraz wlewy z „Witaminy C”.
Wentylacja mechaniczna (MV) może wywoływać stres oksydacyjny i reakcję zapalną, a następnie powodować uszkodzenie płuc wywołane przez respirator (VILI), główną przyczynę śmiertelności i zachorowalności pacjentów na oddziale intensywnej terapii. Wdychany wodór może działać jako przeciwutleniacz i może być przydatny jako nowy gaz terapeutyczny. Postawiliśmy hipotezę, że dzięki swoim właściwościom przeciwutleniającym i przeciwzapalnym, inhalacyjna terapia wodorowa może poprawić VILI.
Metody
Wdychanie wodoru – VILI wytworzono u samców myszy C57BL6 przez wykonanie tracheostomii i umieszczenie myszy na mechanicznym respiratorze (objętość oddechowa 30 ml / kg bez dodatniego ciśnienia końcowo-wydechowego, FiO 2 0,21). Myszy losowo przydzielono do grup terapeutycznych i poddano VILI z dostarczeniem 2% azotu lub 2% wodoru w powietrzu. Zwierzęta pozorowane otrzymywały takie same terapie gazem przez dwie godziny ( n = 8 dla każdej grupy). Zbadano również skutki VILI wywołane mniej inwazyjną i dłuższą ekspozycją na MV (objętość oddechowa 10 ml / kg, 5 godzin, FiO 2 0,21) ( n= 6 na każdą grupę). Punktację urazu płuc, stosunek mokro / suchość, ciśnienie tętnicze tlenu, uszkodzenie oksydacyjne i ekspresję mediatorów prozapalnych i genów apoptozy oceniano w punkcie końcowym po dwóch godzinach, stosując protokół dużej objętości oddechowej. Wymianę gazową i apoptozę oceniano w punkcie końcowym po pięciu godzinach, stosując protokół małej objętości oddechowej.
Wentylacja (30 ml / kg) 2% azotem w powietrzu przez 2 godziny skutkowała pogorszeniem czynności płuc, nasileniem obrzęku płuc i naciekiem komórek zapalnych. Natomiast wentylacja z 2% wodorem w powietrzu znacznie złagodziła te ostre urazy płuc. Leczenie wodorem znacząco zahamowało regulację w górę mRNA dla mediatorów prozapalnych i indukowanych genów przeciwapoptotycznych. W płucach traktowanych wodorem było mniej dialdehydu malonowego w porównaniu z płucami leczonymi azotem. Podobnie, dłuższa ekspozycja na wentylację mechaniczną przy mniejszej objętości oddechowej (10 mg / kg, pięć godzin) spowodowała uszkodzenie płuc, w tym apoptozę nabłonka oskrzeli. Wodór poprawił wymianę gazową i zmniejszył apoptozę indukowaną przez VILI.
Wnioski
Wdychany wodór skutecznie zmniejszał reakcje zapalne związane z VILI, zarówno na poziomie lokalnym, jak i ogólnoustrojowym, poprzez działanie przeciwutleniające, przeciwzapalne i przeciw apoptotyczne.
Wdychanie wodoru – Chociaż wspomaganie wentylacji jest często wymagane na oddziałach intensywnej terapii (OIT) w leczeniu krytycznie chorych pacjentów z niewydolnością oddechową (w tym zespół ostrej niewydolności oddechowej, zapalenie płuc, wstrząs septyczny, uraz, aspiracja wymiotów i inhalacja chemiczna), wentylacja mechaniczna ( MV) sama w sobie może wywołać uraz płuc i pogorszyć już istniejący uraz płuc w zależności od ustawienia i długości wentylacji [ 1 , 2]. Stan ten został uznany za uszkodzenie płuc wywołane przez respirator (VILI). Pomimo niedawnych postępów w skróceniu czasu na MV (na przykład wcześniejsze odsadzenie i ekstubacja) oraz poprawie bezpieczeństwa MV (na przykład wentylacja chroniąca płuca z niższą objętością oddechową), VILI pozostaje głównym problemem na OIT i może prowadzić do oddalenia narządu. dysfunkcja i niewydolność wielonarządowa [ 3 ].
Postuluje się wieloczynnikową etiologię VILI, od bezpośredniego lub pośredniego uszkodzenia płuc [ 4 ]. MV przy dużych objętościach oddechowych i ciśnieniu może prowadzić do zwiększonej przepuszczalności pęcherzykowo-włośniczkowej, której towarzyszy uwalnianie mediatorów prozapalnych przez komórki płuc w odpowiedzi na rozciąganie mechaniczne. Te bodźce powodują oderwanie komórek śródbłonka od błony podstawnej i syntezę składników macierzy zewnątrzkomórkowej [ 5 , 6 ]. Uszkodzony MV sprzyja również koagulopatii pęcherzykowej i odkładaniu się fibryny w drogach oddechowych [ 7]. Ponadto, generowanie reaktywnych form tlenu (RFT) podczas VILI powoduje bezpośrednie uszkodzenie komórek i wyzwala wrażliwe na ROS, anormalną aktywację mechanizmów komórkowych prowadzących do ciężkiego stanu zapalnego, skutkującego szybką transkrypcją prozapalnych cytokin i chemokin [ 8 , 9 ].
Terapia wspomagająca z wziewnym leczniczym gazem medycznym jest obiecująca i może być uzasadniona w przypadku chorób płuc, ponieważ byłaby łatwą do wykonania i prostą opcją terapeutyczną [ 10 ]. Wodór, ostatnio odkryto, nowa terapeutyczny gazów medycznych w różnych dziedzinach biomedycznych, ma silne przeciwutleniacze i skuteczność przeciwzapalne poprzez wyeliminowanie toksyczności ROS [ 11 – 14 ]. Jednak, zgodnie z naszą wiedzą, terapia wodorowa nie została przetestowana w warunkach VILI. Chociaż wodór jest wysoce łatwopalny, jest bezpieczny w stężeniach poniżej 4,6% po zmieszaniu z powietrzem i przy stężeniach poniżej 4,1% po zmieszaniu z tlenem [ 15]. W tym badaniu zbadaliśmy hipotezę, że dzięki właściwościom przeciwutleniającym i przeciwzapalnym wziewna terapia wodorowa może poprawić VILI.
Wdychanie wodoru- wodór jest stabilną cząsteczką i nie reaguje z innymi terapeutycznymi gazami medycznymi w temperaturze pokojowej, dlatego może być podawana w połączeniu z innymi gazami terapeutycznymi lub z wziewnymi środkami znieczulającymi. bezpiecznie stosowany w leczeniu zespołu dekompresyjnego u nurków, co sugeruje, że wodór może być bezpiecznie podawany pacjentom.
Wdychanie wodoru – Samce myszy C57BL6 typu dzikiego (10 do 12 tygodni, 25 do 30 g) zakupiono z The Jackson Laboratory (Bar Harbor, ME, USA). Wszystkie zwierzęta trzymano w klatkach z przepływem laminarnym w ośrodku wolnym od patogenów na Uniwersytecie w Pittsburghu. Protokół eksperymentu został zatwierdzony przez Institutional Animal Care and Use Committee na Uniwersytecie w Pittsburghu, a wszystkie eksperymenty przeprowadzono zgodnie z wytycznymi National Institutes of Health dotyczącymi wykorzystywania zwierząt laboratoryjnych.
Model urazu płuc
Myszy znieczulono przez dootrzewnowe wstrzyknięcia 85 mg / kg ketaminy i 15 mg / kg ksylazyny. Następnie, w warunkach sterylnych, wykonano tracheostomię za pomocą przyszywanego na miejscu angiocewnika o rozmiarze 20 G. Myszy umieszczono w pozycji na plecach na urządzeniu ogrzewającym, a następnie podłączono do respiratora (Harvard Apparatus, Holliston, MA, USA) w trybie kontroli objętości przy stałym przepływie wdechowym. MV inicjowano z objętością oddechową 30 ml / kg lub 10 ml / kg (bez ciśnienia końcowo-wydechowego) przy częstości oddechów 120 oddechów na minutę [ 16 , 17]. Średnie ciśnienie tętnicze krwi monitorowano w sposób ciągły poprzez cewnikowanie tętnicy udowej za pomocą ciśnieniomierza (Cardiomax III; Columbus Instruments, Columbus, OH, USA). Myszy otrzymywały dożylne wstrzyknięcie 0,05 ml / godzinę soli fizjologicznej, a także dootrzewnową ketaminę i ksylazynę, aby utrzymać ciśnienie krwi na poziomie 75 do 80 mm Hg. Pod koniec doświadczenia zwierzę uśmiercono dootrzewnowo 150 mg / kg ketaminy.
Projekt eksperymentalny
Wdychanie wodoru -Myszy losowo przydzielono do jednej z czterech grup eksperymentalnych: MV (objętość oddechowa 30 ml / kg, frakcja wdychanego tlenu [FiO 2 ] 0,21, 2 godziny) z 2% azotem w powietrzu (Praxair, Inc., Danbury, CT, USA ), MV z 2% wodorem w powietrzu (Praxair, Inc.), pozorowane kontrole eksponowane na 2% azotu lub pozorowane kontrole eksponowane na 2% wodoru ( n = 8 dla każdej grupy). Stężenie 2% wodoru określono na podstawie wcześniejszych obserwacji jako optymalne i bezpieczne stężenie [ 11 , 18 ]. Myszy wentylowane otrzymywały gazy terapeutyczne (2% wodoru) lub kontrolne (2% azotu) przez rurkę dotchawiczą. Zwierzęta z grup pozorowanych otrzymywały gazy terapeutyczne przez 2 godziny za pomocą komory gazowej [ 19] i poddano znieczuleniu tylko przed uśmierceniem i pobraniem tkanki.
Podczas znieczulenia myszy kontrolne otrzymywały wodór lub azot przez maskę na twarz poprzez spontaniczne oddychanie. W oddzielnych eksperymentach myszy poddano działaniu MV z niższą objętością oddechową przez dłuższy okres (10 ml / kg, FiO 2 0,21, 5 godzin) z 2% azotem lub wodorem w powietrzu ( n= 6 na każdą grupę). Podczas pobierania próbek, po wyizolowaniu prawego płuca i związaniu go mikroklimatem w prawym oskrzeli, lewe płuco wykorzystano do płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (BAL). Prawy dolny płat zastosowano do pomiaru stosunku mokrego do suchego (W / D), prawy środkowy płat zastosowano do badania histologicznego, a pozostałe części prawego płuca natychmiast zamrożono w ciekłym azocie do dalszych eksperymentów, w tym analizy ekspresji genów.
Lewe płuco wykorzystano do BAL poprzez powolną dotchawiczą iniekcję trzech kolejnych 0,5-ml podwielokrotności sterylnego normalnego NaCl. Osady komórek otrzymane przez wirowanie próbek BAL przy 1500 obr / min przez 5 minut w 4 ° C ponownie zawieszono w 1 ml roztworu soli buforowanej fosforanem. Żywotność komórek określono w teście wykluczania błękitu trypanowego. W skrócie, 10 µl komórek zmieszano z 10 µl 0,4% błękitu trypanowego i załadowano do hemocytometru. Stężenie białka w płynie z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (BALF) mierzono za pomocą bydlęcej IgG jako wzorca, jak opisano wcześniej [ 20 ].
Histopatologia, immunohistochemia i barwienie TUNEL
Wdychanie wodoru – Do oceny histologicznej prawe środkowe płaty płuc utrwalono w 10% formalinie, zatopiono w parafinie, pocięto do grubości 6 μm i wybarwiono hematoksyliną i eozyną. Slajdy zostały poddane ślepej recenzji przez jednego z autorów (NT) bez wiedzy o grupach eksperymentalnych ( n = 6 dla każdej grupy). Ostre uszkodzenie płuc oceniano według następujących czterech pozycji: przekrwienie pęcherzyków płucnych, krwotok, naciekanie lub agregacja neutrofili w przestrzeni powietrznej lub ścianie naczynia oraz grubość ściany pęcherzyka / tworzenie błony szklistej [ 21]. W celu analizy infiltracji makrofagów, utrwalone w formalinie i zatopione w parafinie skrawki płuc myszy (4 µm) odparafinowano i zdemaskowano antygen odpowiednim buforem. Po blokowaniu białka (DakoCytomation, Carpinteria, CA, USA) przez 15 minut, nałożono pierwotne przeciwciało szczurze przeciw mysiemu F4 / 80 (klon: CI: A3-1; AbD Serotec, Raleigh, NC, USA) i inkubowano przez noc w temperaturze 4 ° C. ° C. Po zablokowaniu endogennej peroksydazy zastosowano biotynylowane kozie drugorzędowe przeciwciała przeciwko szczurom (Jackson ImmunoResearch Laboratories, Inc., West Grove, PA, USA), a następnie odczynnik ABC Elite (Vector Laboratories, Burlingame, CA, USA). Barwienie opracowano za pomocą chromogenu AEC (ScyTek Laboratories, Inc., Logan, UT, USA), a tkankę wybarwiono kontrastowo hematoksyliną. Do identyfikacji apoptozy komórek oskrzelików z użyciem zestawu ApopTag Peroxidase Kit (Intergen Co., Purchase, NY, USA) zastosowano metodę TUNEL (znakowanie końca niklowanego końca deoksyurydyny trifosforanu za pośrednictwem terminalnej deoksynukleotydylotransferazy). TUNEL-dodatnie komórki nabłonka oskrzeli w pięciu losowych polach o dużej mocy na przekrój zliczono z zamaskowanymi tożsamościami próbek.
Analiza krwi tętniczej
Pod koniec eksperymentu pobrano krew tętniczą z aorty brzusznej. Analizy gazometryczne i pomiar stężenia mleczanu przeprowadzono za pomocą ręcznego urządzenia iSTAT (Abaxis, Union City, CA, USA).
Stosunek masy mokrej do suchej
Prawy dolny płat zważono natychmiast po pobraniu i umieszczono w piecu o temperaturze 60 ° C do wyschnięcia na 2 dni. Wysuszoną tkankę zważono w celu określenia stosunku wagowego W / D.
RT-PCR w czasie rzeczywistym i test immunoenzymatyczny związany z czynnikiem martwicy nowotworu alfa
Ponieważ jednym z podstawowych mechanizmów VILI jest uwalnianie mediatorów prozapalnych przez komórki płuc i apoptozę komórek nabłonka dróg oddechowych w odpowiedzi na rozciąganie mechaniczne, przeprowadzono ilościową reakcję łańcuchową polimerazy odwrotnej transkrypcji w czasie rzeczywistym (RT-PCR) dla mediatorów stanu zapalnego. prowadzone na RNA wyekstrahowanym z tkanek płuc. MRNA dla wczesnej odpowiedzi wzrostowej-1 (Egr-1), chemokina (motyw CC) ligand 2 (CCL2), interleukina (IL) -1β, czynnik martwicy nowotworu-alfa (TNFα), chłoniak z komórek B-2 ( Bcl- 2 ), Bcl-xL (chłoniak z komórek B-bardzo duży), Bax (białko X związane z chłoniakiem z limfocytów B) i β-aktynę oznaczono ilościowo w dwóch powtórzeniach za pomocą dwustopniowego, rzeczywistego czas RT-PCR, jak opisano wcześniej [ 13]. Poziomy TNF-α w surowicy wykrywano za pomocą swoistego enzymatycznego testu immunosorpcyjnego (Thermo Scientific, część Thermo Fisher Scientific Inc., Waltham, MA, USA) zgodnie z protokołem producenta.
Pomiar malonodialdehydu
Uszkodzenie oksydacyjne wywołane przez VILI określono przez pomiar stężenia w tkankach dialdehydu malonowego (MDA), markera peroksydacji lipidów, za pomocą zestawu MDA-586 (OxisResearch; Percipio Biosciences, Inc., Foster City, CA, USA) zgodnie z instrukcje producenta.
Wyniki przedstawiono jako średnią ± odchylenie standardowe. Dodatek EZAnalyze dla Microsoft Excel (Microsoft Corporation, Redmond, WA, USA) został użyty do przeprowadzenia analizy wariancji za pomocą testu F i porównań grup post hoc Bonferroni . Po zastosowaniu transformacji logarytmicznej do danych test jednorodności Bartletta nie był istotny, a wykresy pudełkowe porównań wskazywały, że założenie stałej wariancji nie zostało naruszone. Niemniej jednak, w przypadkach możliwej niejednorodności, analizę przeprowadzono na danych przekształconych logarytmicznie. Punktację histopatologiczną analizowano za pomocą testu Kruskala-Wallisa z testem post hoc Steel-Dwass do porównań grupowych. Za statystycznie istotną uznano wartość P poniżej 0,05.
Uraz płuc po wentylacji mechanicznej z dużą objętością oddechową
Aby ocenić wielkość uszkodzenia płuc przez MV, przeprowadzono sekwencyjną analizę gazometrii krwi tętniczej od myszy narażonych na 2% azot przez respirator. Respirator wspierał lepszą wymianę gazową przez pierwszą godzinę, podczas gdy zahamowanie wymiany gazowej obserwowano u zwierząt na początku MV z powodu rozluźnienia mięśni w znieczuleniu ogólnym. Następnie ciśnienie parcjalne tlenu tętniczego (PaO 2 ) stopniowo zmniejszało się w czasie u myszy wentylowanych, a ciśnienie parcjalne tętniczego dwutlenku węgla (PaCO 2 ) wzrastało, co sugeruje, że MV z dużą objętością oddechową wywoływał uszkodzenie płuc, związane z nadmiernym rozciągnięciem pęcherzyków płucnych lub urazem objętościowym. , w sposób zależny od czasu (rysWcześniejsze(Rysunek 1a).1a). Aby ustalić, czy wdychanie wodoru wpływa na hemodynamikę, monitorowaliśmy ciśnienie krwi i tętno pod MV. Godzinę po rozpoczęciu MV nastąpił znaczący spadek średniego ciśnienia tętniczego u myszy wentylowanych 30 ml / kg objętości oddechowej. Nie było znaczącej różnicy w hemodynamice między grupami leczonymi VILI / N 2 i VILI / H 2 w okresie 2 godzin. Ciśnienie wdechowe było stale monitorowane. Szczytowe ciśnienie wdechowe myszy wentylowanym 30 ml objętości oddechowej 26,2 ± 0,7 cm H 2 O, który pozostał na stałym poziomie przez cały eksperyment bez narażenia się azot lub wodór.
Sekwencyjna analiza gazometrii krwi myszy narażonych na wentylację mechaniczną z dużą objętością oddechową (30 ml / kg) . (a) Zbadano wpływ wentylacji mechanicznej z 2% azotem w powietrzu na płuca w sposób zależny od czasu. Zwierzęta wykazywały pogorszoną wymianę gazową przed wentylacją (0 godz.) Z powodu niewydolności oddechowej spowodowanej znieczuleniem ogólnym. Chociaż wentylacja mechaniczna poprawiła wymianę gazową przez pierwszą godzinę, ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej (PaO 2 ) zmniejszało się z czasem, a ciśnienie parcjalne tętniczego dwutlenku węgla (PaCO 2 ) wzrastało z czasem. N = 3 do 6 dla każdego punktu czasowego. (b)Gazometria krwi tętniczej po zakończeniu 2 godzin wentylacji mechanicznej z dużą objętością oddechową. Wystąpiła poprawa czynności płuc u myszy narażonych na uszkodzenie płuc wywołane wentylacją (VILI) przez 2 godziny pod 2% wodorem w porównaniu z kontrolami azotowymi. N = 8 dla każdej grupy. * P <0,05 w porównaniu z VILI 30 minut / N 2 i VILI 30 minut / H 2 ; # P <0,05 w porównaniu z VILI 2 godziny / N 2 .
Wymiana gazowa podczas urazu płuc wywołanego wentylacją
Chociaż wpływ MV z 2% azotem lub 2% wodorem w powietrzu przy objętości oddechowej 30 ml / kg przez 30 minut na czynność płuc był nieistotny, VILI został wywołany przez 2 godziny wentylacji z 2% N 2 w powietrzu z objętość oddechowa 30 ml / kg, na co wskazuje znaczny spadek PaO 2 i wzrost PaCO 2 . Wentylacja za pomocą 2% wodoru w powietrzu miała działanie ochronne na płuca i poprawiło natlenienie krwi tętniczej (ryc.Wcześniejsze(Rysunek 1b).1b). Nie było statystycznej różnicy w poziomach PaCO 2 między grupami. PH krwi nie różniło się między 30-minutowymi a 2-godzinnymi punktami czasowymi, ani nie różniło się między grupami (VILI / N 2 przez 30 minut, pH krwi 7,25 ± 0,05; VILI / H 2 przez 30 minut, pH 7,28 ± 0,06; VILI / N 2 przez 2 godziny, pH 7,24 ± 0,04; i VILI / H 2 przez 2 godziny, 7,25 ± 0,05).
Obrzęk płuc wywołany przez respirator
MV zaostrzyło stan zapalny i uszkodzenie płuc, na co wskazuje pogrubienie przegrody zębodołowej i naciekanie komórek zapalnych, widoczne w badaniu histopatologicznym. W obecności wodoru zarówno obrzęk, jak i naciek komórek zapalnych zmniejszyły się pomimo ekspozycji na MV przy objętości oddechowej 30 ml / kg (ryc.Wcześniejsze(Rysunek 2a)2a), a punktacja urazu płuc uległa znacznej poprawie po inhalacji wodoru (tab Wcześniejsze(Tabela 1).1). Dwie godziny MV z dużą objętością oddechową (2% N 2 w powietrzu) znacząco zwiększyły stosunek W / D płuc w porównaniu z płucami myszy pozorowanych. Wentylacja z 2% wodorem w powietrzu łagodziła obrzęk wywołany przez respirator, na co wskazuje znaczny spadek współczynnika W / D płuc w porównaniu z wentylacją z 2% N 2 w powietrzu (ryc.Wcześniejsze(Rysunek 2b2b).
Tabela 1
Wyniki urazu płuc po 2 godzinach urazu płuc wywołanego respiratorem (30 ml / kg)
Wynik urazu płuc
Grupa
Leczenie
Zatkanie pęcherzyków płucnych
Krwotok
Infiltracja neutrofili
Grubość ściany wyrostka zębodołowego
Całkowity wynik
Pozorny
N 2
0,25 ± 0,50
0
0,50 ± 0,58
0
0,75 ± 0,50
Pozorny
H 2
0,25 ± 0,50
0
0,25 ± 0,50
0
0,50 ± 0,58
VILI
N 2
1,75 ± 0,50
0
1,75 ± 0,96
1,50 ± 0,58
5,0 ± 1,63 *
VILI
H 2
0,75 ± 0,50
0
1,50 ± 0,57
0,75 ± 0,50
3,0 ± 0,82
Wdychanie wodoru – Dane przedstawiono jako średnią ± odchylenie standardowe (* P <0,05 w porównaniu z urazem płuc wywołanym przez respirator [VILI] / N 2 ). Ostre uszkodzenie płuc oceniano w każdej próbce ( n = 6 dla każdej grupy) według następujących czterech elementów: przekrwienie pęcherzyków płucnych, krwotok, infiltracja lub agregacja neutrofili w przestrzeni powietrznej lub ścianie naczynia oraz grubość ściany pęcherzyka / tworzenie błony szklistej . Każda pozycja została oceniona w 5-stopniowej skali: 0, minimalne (małe) uszkodzenie; 1, łagodne uszkodzenie; 2, umiarkowane obrażenia; 3, poważne uszkodzenie; i 4, maksymalne obrażenia.
Skrawki płuc z wentylacją mechaniczną z dużą objętością oddechową (30 ml / kg), barwione hematoksyliną i eozyną . (a) Pogrubienie przegrody zębodołowej i naciek komórek zapalnych obserwowano w płucach z uszkodzeniem płuc wywołanym wentylacją (VILI) (2% N 2 ). Podanie wodoru znacznie zmniejszyło te zmiany histopatologiczne. Powiększenie = 400 ×. Przedstawiono reprezentatywne obrazy. N = 6 zwierząt w każdej grupie doświadczalnej. (b)Stosunek mokry do suchego (W / D) płuc przy wentylacji mechanicznej z dużą objętością oddechową (30 ml / kg). VILI przez 2 godziny towarzyszył wzrost wskaźnika W / D; wentylacja z 2% wodorem nadal wywoływała obrzęk płuc, ale w mniejszym stopniu w porównaniu z wentylacją mechaniczną z 2% azotem w powietrzu. N = 6 dla każdej grupy. (c) Poziomy dialdehydu malonowego w tkankach (MDA). Wentylacja mechaniczna z dużą objętością oddechową (30 mg / kg) z 2% azotem w powietrzu zwiększała poziom MDA w tkankach. Suplementacja wodoru znacząco obniżyła poziom MDA w tkankach, markera peroksydacji lipidów. N = 6 dla każdej grupy. * P <0,05 w porównaniu z pozorowaną / N 2 i pozorowaną / H 2 ; # P<0,05 w porównaniu z VILI / N 2 .
Peroksydacja lipidów płucnych
Chociaż w płucach wentylowanych z dużą objętością oddechową wynoszącą 2% azotu w powietrzu występowało zwiększone stężenie adduktów białka MDA, wentylacja z poziomami MDA w tkankach o 2% zmniejszonej zawartości wodoru po 2 godzinach MV z dużą objętością oddechową (ryc. Wcześniejsze(Rysunek 2c2c).
Wyciek pęcherzykowo-włośniczkowy spowodowany urazem płuc wywołanym przez respirator
MV przy objętości oddechowej 30 ml / kg spowodował ostrą fazę wysięku z przeciekiem pęcherzykowo-włośniczkowym w połączeniu z wynaczynieniem leukocytów i spowodował wzrost całkowitej liczby komórek w BALF. Wpływ wodoru na całkowitą liczbę komórek lub stężenie białka w BALF był marginalny (ryc3a, b). Podczas gdy poziom mleczanu we krwi wzrósł u myszy wentylowanych otrzymujących 2% azotu, nie zwiększył się u myszy wentylowanych mechanicznie otrzymujących 2% wodoru w powietrzu (ryc.Wcześniejsze(Rysunek 3c3c).
Liczba naciekających komórek odzyskanych w płynie z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (BALF) uzyskanym z płuc przy wentylacji mechanicznej z wyższą objętością oddechową (30 ml / kg) . (a) Podanie wodoru nie miało wpływu na akumulację komórek zapalnych w BALF. N = 6 dla każdej grupy. # P <0,05 w porównaniu z kontrolą pozorowaną / N 2 . (b) Stężenie białka w BALF. Uszkodzenie płuc wywołane wentylatorem (VILI) spowodowało znaczny wzrost białka zawartego w BALF. Wodór nie zmniejszył wyciekającego białka. N = 6 dla każdej grupy. (do)Stężenie mleczanu we krwi. VILI przez 2 godziny wentylacji mechanicznej wiązał się z hiperlaktatemią. Myszy poddane wentylacji 2% wodorem nie wykazały znaczącego wzrostu poziomu mleczanu we krwi w porównaniu z pozorowanymi kontrolami. N = 6 dla każdej grupy. * P <0,05 w porównaniu z pozorowaną / N 2 i pozorowaną / H 2 ; # P <0,05 w porównaniu z VILI / N 2 .
Ekspresja mediatorów stanu zapalnego i genów związanych z apoptozą
VILI po wentylacji 2% azotem spowodowało zwiększenie poziomu mRNA dla Egr-1, TNFα, IL-1β i CCL2. Podanie wodoru znacząco osłabiło regulację w górę mRNA dla tych mediatorów zapalenia (rycWcześniejsze(Rysunek 4).4). Wdychanie wodoru zwiększyło ekspresję genów przeciwapoptotycznych, takich jak Bcl-2 i Bcl-xL , oraz zmniejszyło ekspresję proapoptotycznego genu Bax indukowaną przez VILI (ryc.Wcześniejsze(Rysunek 5).5). Nie było znaczącej różnicy w ekspresji mRNA dla podstawowego genu β-aktyny między grupami (dane nieprzedstawione).
Ilościowa reakcja łańcuchowa polimerazy odwrotnej transkrypcji dla mediatorów stanu zapalnego i transkryptów w tkankach płuc z wentylacją mechaniczną z wyższą objętością oddechową (30 ml / kg) . Poziomy mRNA dla wczesnej odpowiedzi wzrostu-1 (Egr-1) (a) , czynnika martwicy nowotworu-alfa (TNFα) (b) , interleukiny-1-beta (IL-1β) (c) i CCL-2 ( d) znacznie wzrosła po wentylacji mechanicznej z 2% azotem w powietrzu (VILI / N 2 ) lub 2% wodorem w powietrzu (VILI / H 2 ). Jednak ekspresja mRNA była znacznie mniejsza w grupie VILI / H 2 w porównaniu z VILI / N 2Grupa. Wszystkie wartości podano jako procent β-aktyny z normalizacją do ekspresji mRNA β-aktyny. N = 8 dla każdej grupy. * P <0,05 w porównaniu z pozorowaną / N 2 i pozorowaną / H 2 ; # P <0,05 w porównaniu z VILI / N 2 . CCL2, ligand chemokiny (motyw CC) 2; VILI, uszkodzenie płuc wywołane wentylacją.
Ilościowa reakcja łańcuchowa polimerazy z odwrotną transkrypcją dla genów związanych z apoptozą w tkankach płuc z wentylacją mechaniczną przy większej objętości oddechowej (30 ml / kg) . Poziomy mRNA dla Bcl-2 (a) i Bcl-xL (b) znacznie wzrosły po wentylacji mechanicznej w obecności 2% wodoru w powietrzu (VILI / H 2 ). Z drugiej strony, Bax (c) był znacznie zwiększony po wentylacji mechanicznej z 2% azotem w powietrzu (VILI / N 2 ) i nie został zwiększony po wentylacji mechanicznej z 2% wodorem w powietrzu. Wszystkie wartości podano jako procent β-aktyny z normalizacją do ekspresji mRNA β-aktyny. N = 6 dla każdej grupy. *P <0,05 w porównaniu z pozorowaną / N 2 i pozorowaną / H 2 ; # P <0,05 w porównaniu z VILI / N 2 . Bcl-2 , chłoniak z komórek B-2; Bcl-xL , chłoniak z komórek B-bardzo duży; VILI, uszkodzenie płuc wywołane wentylacją.
Uraz płuc wywołany wentylatorem z niższą objętością oddechową
Na koniec przeanalizowaliśmy, czy terapia wodorowa może również osłabić indukowaną VILI przy użyciu mniej inwazyjnego protokołu z dłuższą ekspozycją na MV o niższej objętości oddechowej. Indukcja VILI u myszy przez objętość oddechową 10 ml / kg przez 5 godzin spowodowała pogorszenie wymiany gazowej u myszy otrzymujących 2% azotu z towarzyszącym wzrostem obrzęku płuc. Te urazy płuc zostały znacznie osłabione przez leczenie 2% wodorem (ryc6a, b). Leczenie wodorem znacząco zmniejszyło stężenie TNFα w surowicy w porównaniu z poziomami TNFα w surowicy myszy z VILI, spowodowane wentylacją za pomocą 2% azotu (ryc.Wcześniejsze(Rysunek 6c6c).
Wpływ wodoru na uszkodzenie płuc wywołane przez respirator (VILI) wywołane wentylacją mechaniczną przy niskiej objętości oddechowej (TV) (10 ml / kg) . (a) Poziomy ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej (PaO 2 ) u myszy wentylowanych 2% wodorem przez 5 godzin były znacznie wyższe niż u myszy wentylowanych 2% azotem. N = 6 dla każdej grupy. (b) Obrzęk płuc spowodowany przez VILI określono przez pomiar stosunku mokrego do suchego (W / D). Terapia inhalacyjna wodorem złagodziła obrzęk płuc wywołany przez VILI spowodowany wentylacją mechaniczną z niskim TV. N = 6 dla każdej grupy. (do)Stężenia czynnika martwicy nowotworu alfa (TNFα) w surowicy mierzono po podaniu VILI z TV 10 ml / kg przez 5 godzin. Leczenie wodorem znacząco zmniejszyło wywołane przez VILI podwyższenie poziomu TNFα w surowicy. N = 6 * P <0,05 w porównaniu z pozorowaną / N 2 i pozorowaną / H 2 ; # P <0,05 w porównaniu z VILI / N 2 .
W tym modelu VILI z niższą objętością oddechową, leczenie wodorem znacznie zmniejszyło infiltrację makrofagów, co określono za pomocą barwienia F4 / 80, w porównaniu z płucami wentylowanymi 2% azotem (ryc. 7a, c). MV z 2% azotem również zwiększał apoptotyczną śmierć komórek nabłonka oskrzeli, jak określono w badaniu TUNEL. Wentylacja 2% wodorem znacząco zmniejszyła TUNEL-dodatnie komórki nabłonka w porównaniu z wentylacją 2% azotem (ryc.7b, c).
Wpływ wodoru na zmiany histopatologiczne wywołane przez respirator (VILI) spowodowane wentylacją mechaniczną z małą objętością oddechową (10 ml / kg) . (a) Reprezentatywne obrazy płuc barwione F4 / 80 w celu wizualizacji makrofagów. Lewy panel: W płucach myszy kontrolnych pozorowanych było kilka komórek F4 / 80-dodatnich. Panel środkowy: Zaobserwowano wyraźny wzrost liczby komórek dodatnich F4 / 80 w płucach przy wentylacji niską objętością oddechową. Prawy panel: Wentylacja 2% wodorem znacznie zmniejszyła liczbę makrofagów. Powiększenie = 600 ×. Przedstawiono reprezentatywne zdjęcia czterech zwierząt z każdej grupy doświadczalnej. Białe groty strzałek wskazują komórki F4 / 80-dodatnie. (b)Apoptozę komórek oskrzeli określano za pomocą testu TUNEL (znakowanie końcami na końcach oznaczania końca deoksyurydyno-trifosforanu za pośrednictwem terminalnej deoksynukleotydylotransferazy). Lewy panel: Niewiele komórek apoptotycznych zaobserwowano w nabłonku oskrzeli myszy kontrolnych pozornie. Panel środkowy: Zaobserwowano wzrost liczby komórek TUNEL-dodatnich w nabłonku oskrzeli w płucach po zastosowaniu preparatu VILI w 2% azocie. Prawy panel: Terapia wodorem zmniejszyła liczbę komórek TUNEL-dodatnich. Powiększenie = 800 ×. Przedstawiono reprezentatywne zdjęcia czterech zwierząt z każdej grupy doświadczalnej. Czarne groty strzałek wskazują komórki TUNEL-dodatnie. (c) Komórki dodatnie zliczono w sposób zaślepiony i wyrażono jako liczbę na pole dużej mocy (HPF). Histogramy wskazują liczbę komórek F4 / 80-dodatnich / HPF i TUNEL-dodatnich komórek nabłonka / HPF.N = 4 * P <0,05 w porównaniu z pozorowaną / N 2 i pozorowaną / H 2 ; # P <0,05 w porównaniu z VILI / N 2 .
Dyskusja
W tym badaniu wykazaliśmy, że podanie wodoru zmniejsza odpowiedź oksydacyjną i zapalną związaną z VILI i VILI, a także apoptotyczną śmierć komórek nabłonka oskrzeli wywołaną przez VILI. Według naszej wiedzy jest to pierwsze badanie, które wykazało, że wodór w znacznym stopniu zmniejsza VILI. Ponieważ VILI jest głównym problemem w intensywnej terapii, podejście do minimalizacji VILI przyczyni się do postępu w medycynie intensywnej terapii i może mieć znaczący wpływ kliniczny.
Ostatnio, funkcje biologiczne gazów terapeutycznych otrzymali wiele uwagi i wodoru została zidentyfikowana jako fizjologicznie istotny cząsteczki gazowej sygnalizacji jak inne endogennie wytwarzanych gazów, w tym tlenek azotu (NO), tlenek węgla i siarczku wodoru [ 22 – 24 ]. W związku z tym wodór został opisany jako „czwarta sygnalizująca cząsteczka gazu” [ 25 ].
Wodór ma duży potencjał jako bezpieczny i silny gaz terapeutyczny, a także kilka potencjalnych zalet jako opcja terapeutyczna dla VILI. Terapia inhalacyjna jest prostym podejściem do choroby płuc i może być stosowana poprzez proste dostarczenie pacjentowi gazu do wdechu. Wodór można stosunkowo łatwo wprowadzić do naszych obecnych procedur interwencyjnych lub chirurgicznych bez zwiększania ich złożoności. Wdychany wodór jest bezpiecznie stosowany w leczeniu zespołu dekompresyjnego u nurków [ 26 ], co sugeruje, że wodór można bezpiecznie podawać pacjentom. Wodór jest stabilną cząsteczką i nie reaguje z innymi terapeutycznymi gazami medycznymi w temperaturze pokojowej, dlatego może być podawany jako gaz skojarzony z innymi gazami terapeutycznymi lub wziewnymi środkami znieczulającymi [ 18]. Wodór nie zmienia poziomów NO [ 11 ]. Endogenne szlaki sygnalizacji NO są krytyczne dla modulowania napięcia naczyń płucnych i interakcji leukocyt / śródbłonek; dlatego też oszczędność endogennego NO może być korzystne [ 27 ]. Uzdatnianie wodoru nie eliminuje anionu ponadtlenkowego (O 2 – ) ani nadtlenku wodoru (H 2 O 2 ) [ 11 ]. O 2 – i H 2 O 2 pełnią ważne funkcje w neutrofilach i makrofagach, umożliwiając fagocytozę. Terapia wodorowa może oszczędzić wrodzony układ odpornościowy, a to byłoby korzystne, ponieważ w wielu przypadkach VILI towarzyszy infekcja płuc [ 28 ].
Co ważne, badania eksperymentalne wykazały ochronne działanie wodoru na wstrząs septyczny [ 29 ], uszkodzenie mózgu [ 11 ], uszkodzenie wątroby [ 12 ], chorobę niedokrwienną serca [ 30 ] i porażenną niedrożność jelit [ 13 ]. Ponieważ wszystkie te choroby często pokrywają się z VILI u pacjentów OIOM, wziewna terapia wodorem polegająca na prostym dostarczaniu gazu przez respirator może być bardzo obiecującą terapią wspomagającą na OIOM-ie lub na sali operacyjnej.
W naszym badaniu inhalacja wodoru poprawiła regulację w górę mRNA dla TNFα, IL-1β, Egr-1 i CCL2 po 2 godzinach MV, co może wyjaśniać mechanizmy przeciwzapalne wywoływane przez wodór w tym modelu VILI. Egr-1 działa jako kluczowy regulator prozapalny w VILI. Hoetzel i wsp. [ 31 ] wykazali, że myszy z niedoborem Egr-1 nie doznały uszkodzeń płuc po wentylacji, w porównaniu z myszami typu dzikiego. Rodzina chemokin CC jest niezbędna do rekrutacji leukocytów podczas zapalenia. Coraz więcej dowodów sugeruje, że CCL2, członek rodziny chemokin CC, jest zaangażowany w liczne choroby zapalne płuc, w tym VILI [ 32 ]. Cytokiny prozapalne, takie jak TNFα i IL-1β, są podwyższone i odgrywają kluczową rolę w patogenezie VILI [33 ].
W naszym modelu wzrost wskaźnika W / D z powodu MV był stosunkowo łagodny, pomimo większych zmian obserwowanych w czynności płuc (wymiana gazowa). Zmiany histopatologiczne były umiarkowane. Nie jesteśmy pewni przyczyny tych rozbieżności, chociaż być może stosunek W / D jest bardzo czułą metodą wykrywania obrzęku płuc, a niewielka różnica w stosunku W / D może oznaczać znaczny obrzęk. Pomiar grawimetryczny obrzęku płuc stanowi poważne wyzwanie techniczne, w tym utratę parowania i regionalną heterogeniczność. W / D może być skomplikowane przez włączenie krwi do mokrej masy płuc zarówno z resztkowej krwi wewnątrznaczyniowej, jak i krwi wprowadzonej do śródmiąższu płucnego w wyniku krwawienia lub urazu [ 34]. Ponadto wynaczynione białko może przyczyniać się do całkowitej masy płuc. Chociaż istnieją rozbieżności w wielkości uszkodzenia płuc w zależności od tego, który parametr jest oceniany, każda ocena jest naukowo uzasadniona i każda wskazuje na pewien stopień VILI, który został złagodzony przez obróbkę wodorem.
Wykazano, że VILI indukuje apoptozę komórek nabłonka dróg oddechowych [ 35 ]. W niniejszym badaniu wykazaliśmy, że wodór może regulować w górę geny przeciwapoptotyczne, w tym Bcl-2 i Bcl-xL . Chociaż nasze odkrycia nie wyjaśniają wszystkich mechanizmów leżących u podstaw ochronnego działania wodoru, postulujemy, że szlak Bcl-2 / Bcl-xL może być jednym z kluczowych mechanizmów. Dodatkowo cykliczne rozciąganie związane z MV o dużej objętości oddechowej generuje ROS i nierównowagę redoks w komórkach nabłonka i śródbłonka płuc [ 36 ]. Właściwości przeciwutleniające wodoru w celu wyeliminowania RFT mogą przyczynić się do złagodzenia VILI w naszym modelu.
W naszych analizach gazometrii nie było znaczących różnic w poziomach PaCO 2 między zwierzętami narażonymi na 2% azotu lub 2% wodoru, chociaż MV przez 2 godziny znacznie zwiększyło poziomy PaCO 2 w porównaniu z MV przez 30 minut. Odkrycia te sugerują, że poziomy PaCO 2 mogą nie być najlepszym wskaźnikiem terapeutycznym w naszym modelu, chociaż poziomy PaO 2 są bardzo czułymi wskaźnikami wielkości VILI. Nasz protokół wentylacji opierał się na utrzymywaniu PaCO 2 w zakresie od 25 do 35 mm Hg przez pierwsze 30 minut okresu MV. Uznajemy ograniczenia stosowania PaCO 2 jako markera VILI w naszym modelu; jako marker, PaCO 2nie nadawałyby się do użytku klinicznego i mogą na nie wpływać auto-dodatnie ciśnienie końcowowydechowe, nadciśnienie lub niedodma; jednak zmiany PaCO 2 obserwowane w naszym badaniu były prawdopodobnie spowodowane przez VILI, a nie przez źle kontrolowane ustawienie MV.
Poziomy PaCO 2 mogą wpływać na stan zapalny i obrzęk płuc. Hipokapnia zwiększa przepuszczalność mikronaczyniową i upośledza reabsorpcję płynu pęcherzykowego, co może wpływać na patogenezę obrzęku płuc [ 37 ]. Ponadto hipokapnia jest bezpośrednio szkodliwa dla miąższu płuc i pogarsza uszkodzenie niedokrwienno-reperfuzyjne [ 38 ]. W związku z tym, zezwalającego hiperkapnia zaproponowano jako strategia ochronna podczas MV i przyczynia się do tłumienia odpowiedzi zapalnych płuc, obrzęk płuc [ 39 – 42] i istnieje możliwość niezależnej ochronnej / patologicznej roli zmian w prężności dwutlenku węgla w kontekście VILI. Jednak model VILI w tym badaniu został zaprojektowany jako normokapniczny, a nasze wyniki wykazały, że wyższe poziomy PaCO 2 nie były związane z mniejszym stanem zapalnym lub obrzękiem płuc, co sugeruje brak wpływu poziomów PaCO 2 w naszym modelu VILI.
Pełniejsze zrozumienie farmakokinetyki, biologii i toksyczności wodoru z pewnością pomoże nam wykorzystać ochronny potencjał wodoru przed zastosowaniem klinicznym. Praktycznie wszyscy pacjenci poddawani wentylacji otrzymują tlen, aw szczególności pacjenci z chorobami płuc zwykle wymagają wysokiego poziomu tlenu. Chociaż wodór obecny w stężeniach poniżej 4% nie stwarza ryzyka wybuchu powietrza i tlenu, bezpieczeństwo jest nadal przedmiotem obaw, a pożądane stężenie wodoru musi być legalnie monitorowane i utrzymywane za pomocą dostępnych w handlu narzędzi. W tym badaniu nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych związanych z wodorem. Przyznajemy, że ten model eksperymentalny, podobnie jak większość modeli zwierzęcych, nie podsumowuje wszystkich aspektów klinicznego VILI. Jednak, jest to badanie oparte na solidnych podstawach naukowych, wykorzystujące model odpowiedni do rozpatrzenia hipotezy. Odkrycia te posłużą jako trampolina do dalszych badań translacyjnych. Chociaż potrzebne są szeroko zakrojone badania toksyczności i bezpieczeństwa, leczenie wodorem pacjentów wentylowanych może być klinicznie wykonalne i łatwe do włączenia bez zmiany procedur interwencyjnych i chirurgicznych.
• Terapia wspomagająca z wziewnym leczniczym gazem medycznym jest obiecująca i może być rozsądna w przypadku chorób płuc, ponieważ byłaby to łatwa do zastosowania i prosta opcja terapeutyczna.
• Leczenie wodorem pacjentów wentylowanych może potencjalnie przynieść nową, klinicznie wykonalną terapię, którą łatwo byłoby zastosować bez zmiany procedur interwencyjnych i chirurgicznych.
Zabiegi Terapii i Inhalacji Wodorem (oddychania) – jakie są korzyści płynące ze stosowania terapii wodorowej – inhalacji wodorem H2 ? Dzięki szerokiemu spektrum działania, stosowanie wodoru powoduje wiele pozytywnych efektów. między innymi:
Wzmacnia układ odpornościowy całego organizmu.
Usuwa stres oksydacyjny, wspiera naturalny detoks organizmu i poprawia metabolizm.
Przyśpiesza gojenie ran i leczenie infekcji. (realne wyniki z prowadzonych u nas terapii)
Ma działanie spowalniające starzenie – przez nasycenie komórek ciała wodorem, życie człowieka może zostać wydłużone.
Pomaga w utrzymaniu gładkiej, elastycznej i nawodnionej skóry oraz działa przeciwzmarszczkowo.
Wspomaga koncentrację np. podczas pracy, nauki.
Zwiększa działanie neuroprzekaźników, polepszając nastrój, redukując stres i objawy depresji. (realne wyniki z prowadzonych u nas terapii)
Reguluje zaburzenia snu i stawia na nogi po nieprzespanej nocy. (realne wyniki z prowadzonych u nas terapii)
Zmniejsza wytwarzanie mleczanu, powodującego zmęczenie mięśni i ograniczenie wydolności – osoby aktywne i sportowcy mogą szybciej odzyskać formę po treningu.
Zmniejsza apetyt na środki uzależniające.
Wyrównuje bilans kwasowo-zasadowy.
Dramatycznie poprawia stan osób z demencją i Alzheimerm (realne wyniki z prowadzonych u nas terapii)
Wątroby: Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B
Stawów: Reumatoidalne zapalenie stawów (realne wyniki z prowadzonych u nas terapii)
Serca: Choroby niedokrwienno-reperfuzyjne
Nerek: Choroby niedokrwienno-reperfuzyjne
Metabolizmu: Normalizacja poziomu glukozy i cholesterolu, kwasica metaboliczna
Przeszczepów szpiku: Ostra choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi (GvH)
Narząd słuchu: Ochrona słuchowych komórek rzęsatych
Skóra: Gojenie się ran, poprawa kondycji skóry, włosów i paznokci
Komórki: Ochrona przed śmiercią komórkową i starzeniem, poprawa wydolności fizycznej
Zabiegi Terapii i Inhalacji Wodorem -.najwięcej badań dotyczących leczniczych właściwości wodoru prowadzonych jest w Japonii, gdzie już dziś istnieją kawiarenki wodorowe. Testy kliniczne dotyczące inhalacji wodorem prowadzili między innymi Dr Hayashi oraz dr Kawamura. Dowiedli oni, że wodór wpływa wspomagająco i przyśpieszająco na leczenie wielu schorzeń, takich jak np. cukrzyca, cholesterol, wysokie ciśnienie, reumatyzm, guzy rakowe, niewydolność nerek, alergie i wielu innych.
