Wodór dla zdrowia: tło, obserwacje i dane medyczne i wyniki praktyczne zabiegów wdychania H2 cz.1
Wodór dla zdrowia: tło, obserwacje i dane medyczne i wyniki praktyczne zabiegów wdychania H2
Wprowadzenie
Chociaż badania medyczne poczyniły ogromne postępy w ostatnich dziesięcioleciach, często jest to powolny proces, który wiąże się ze sceptycyzmem, dopóki badania naukowe nie zostaną poparte oświadczeniami zdrowotnymi. Jest to szczególnie ważne, gdy lek lub terapia twierdzi, że skutecznie leczy wiele różnych chorób.
Ten początkowy sceptycyzm jest często właściwy, ponieważ w literaturze medycznej istnieje wiele przykładów, które pokazują, że początkowy entuzjazm dla podejścia terapeutycznego okazał się nie do utrzymania w badaniach. Wiele twierdzeń o lekarstwach, leczeniu lub lekach okazało się ograniczonych, a nawet szkodliwych, na przykład w przypadku niektórych witamin. Mówi się, że niektóre witaminy mają wszechmocne, pozytywne skutki, ale badania mogą nie wykazać takich wyników. Przykładem jest witamina E, której skuteczność okazała się nie do utrzymania w badaniach medycznych (Brigelius-Flohé, 2007).
Gaz Browna dla zdrowia: Jednym z takich obszarów poszukiwań, który może przynosić korzyści zdrowotne, są badania nad gazem Browna (BG), który jest wytwarzany w wyniku elektrolizy wody. Zgłoszono roszczenia dotyczące korzyści płynących ze stosowania BG w przypadku kilku rodzajów chorób. W Azji ten gaz lub sam wodór był od pewnego czasu stosowany terapeutycznie w leczeniu chorób, co zostanie pokazane poniżej.
W pogoni za osobistym uzdrowieniem pierwsza autorka zaangażowała się w badanie literatury naukowej na temat medycznych korzyści płynących z BG i nabyła doświadczenie w stosowaniu elektrolizera BG.
W artykule przedstawiono wykorzystanie BG do celów zdrowotnych i przedstawiono ogólny przegląd aktualnego stanu badań i powiązanych tematów dotyczących wykorzystania wodoru w zastosowaniach medycznych.
Intensywne badania nad terapeutycznym działaniem wodoru są już podejmowane od lat. Jednak w niektórych z tych badań zamiast czystego wodoru cząsteczkowego stosowana jest specjalna mieszanina gazów znana jako BG (gaz Browna), która jest wytwarzana w wyniku elektrolizy wody i zawiera 67% wodoru, 33% tlenu i składnik gazowy zdefiniowany jako „ExW”, który ma zostać zbadany bardziej szczegółowo w przyszłości. Specyficzne właściwości tego gazu i jego działanie terapeutyczne opisano na podstawie zaawansowanych badań nad wodorem, a jego korzyści omówione w kontekście mechanizmów leżących u podstaw chorób przewlekłych i starzenia.
Po wyjaśnieniu poszczególnych etapów rozwoju chorób przewlekłych przedstawiono możliwe zastosowania BG jako przykłady skutecznego zastosowania. Zaleca się promocję badań klinicznych nad zastosowaniem tego gazu w leczeniu ostrych i przewlekłych chorób ludzi. Badania porównawcze BG i wodoru cząsteczkowego z butli do przechowywania są niezbędne do określenia możliwej przewagi BG nad czystym wodorem cząsteczkowym.
BG uważany jest za niedrogą, elastyczną i skuteczną terapię, która dzięki zastosowaniu elektrolizy wody w porównaniu z wodorem molekularnym z oczyszczonego źródła może być stosowana „na żądanie” przy wielu schorzeniach w szpitalach i ambulatoriach.
Nazwa „Brown’s Gas” (BG) pochodzi z badań Ilyi Velbova , bułgarskiego inżyniera, który wyemigrował do Australii i tam zmienił nazwisko na Yull Brown . Poświęcił 30 lat swojego życia na rozwój tej specyficznej technologii elektrolizy wody. W uznaniu jego pracy gaz ten został pośmiertnie nazwany jego imieniem – w literaturze naukowej BG jest również określany jako HHO (Santilli, 2006; Calo, 2007; Cloonan, 2008) i HydrOxy. Odkrycia BG dokonał William Rhodes , który w 1967 roku otrzymał patent na technologię elektrolizy „jednokanałowej” (Rhodes, 1967).
Produkcja BG obejmuje elektrolizę. W tym procesie woda jest rozdzielana na składniki wodoru i tlenu za pomocą „jednoprzewodowego elektrolizera”. Elektroliza rozdziela wodę na wodór i tlen, umieszczając dwie elektrody w roztworze zawierającym katalizator i wodę, a następnie przepuszczając przez roztwór prąd stały:
Klasyczna stechiometria elektrolizy:
2 (HOH) →
2 (HH) + OO
Interpretacja elektrolizy według Santilli:
n (HOH) →
HH + (HH) × (HH) + (HH) × H × H +
H × H × H × H + OH · + H × O + O +
(OO) × H + OO + (HO) × O + H × O × O +
(HH) × (OO) × (HH) × H +
(OO) × (HH) × (HH) × H +
O × O × O + (OO) × O
Wodór dla zdrowia: Wodór powstaje z elektrody ujemnej (katody), a tlen z elektrody dodatniej (anody). Różnica między konwencjonalnymi elektrolizerami a elektrolizerami gazowymi Browna (BG) polega na tym, że ten pierwszy wykorzystuje „membranę” w roztworze między katodą a anodą. Ta membrana rozdziela wodór i tlen na dwa oddzielne przedziały. Elektrolizery BG nie wykorzystują takiej membrany, dlatego wszystkie wytwarzane w procesie gazy wychodzą z tej samej rury. Więcej szczegółów w Wiseman (2019a).
W literaturze naukowej BG jest również znany jako HHO; należy jednak wspomnieć, że terminologia ta jest kontrowersyjna i wciąż sporna (patrz Calo, 2007). Niemniej jednak nie wszystkie twierdzenia Santilli mogły zostać odrzucone (Cloonan, 2008), wskazując, że przejście od konwencjonalnych gatunków H – O – H do nowego gatunku (H × H) –O (x, oznaczające magnecule) rzeczywiście można uznać za zmiana polaryzacji elektrycznej wody spowodowana przez elektrolizer (dalsze szczegóły patrz Santilli, 2006).
BG był używany głównie w uchwytach spawalniczych oraz w celu poprawy wydajności paliw. Ze względu na jego niezwykłe właściwości energetyczne istnieje wiele niesamowitych zastosowań technicznych dla tego gazu. BG składa się z wodoru i tlenu w stosunku stechiometrycznym wody, który wynosi dwa do jednego. Większość wodoru i tlenu jest molekularna, jako bardziej stabilna forma, w której dwa atomy są połączone wiązaniami atomowymi (H 2 i O 2 ). Obecna jest również H 2 O w postaci pary wodnej.
Ze względu na proces elektrolizy, jak pokazano powyżej, BG zawiera również mniej stabilnych form, takich jak dodatnio naładowane jony wodoru (H + ) i ujemnie naładowane jony tlenu (O -) (Wiseman, 2019b). Zakłada się, że zawiera on również ujemnie naładowany wodór, jony wodorkowe (H – ), OH 2 , H 2 OH 2 i OH 2 O. Jednak te mniej stabilne jednoatomowe części gazu pozostają stabilne tylko przez bardzo krótki czas (Kadeisvili, 2008).
Wodór dla zdrowia: BG zawiera również dodatkowy składnik znany jako „woda rozprężana elektrycznie” (ExW) (Wiseman, 2019b). George Wiseman , czołowy badacz BG w Ameryce Północnej, wykrył ExW jako ułamek gazu, który tworzy się w płynie między elektrodami podczas elektrolizy. ExW pozostaje stabilny w stanie gazowym i nie skrapla się podczas chłodzenia. Wiseman nazywa to „plazmową formą wody”, czwartym stanem materii.
Opisuje gaz według jego szczególnych cech: jest lżejszy od powietrza, cięższy od wodoru i po zapaleniu imploduje. Możliwe jest wykrycie tej porcji gazu za pomocą analizy chromatograficznej (Wiseman, 2019b).
Wydaje się, że ta wysokoenergetyczna, zawierająca elektrony frakcja gazowa jest przyczyną niezwykłych efektów BG pod względem technicznym. Chris Eckman opisuje to jako liniowe cząsteczki wody, które rozszerzają się w celu uzyskania elektronów w podpowłoce orbity d, jednej z podpowłok orbity, w której w atomie znajdują się elektrony. Dodatkowe elektrony są odpowiedzialne za efekty specjalne BG (Eckmann. 2010). Każdy, kto rozumie podstawy chemii, powszechnie wie, że połączenie wodoru i tlenu może być wybuchowe. Aby mieszaninę powietrza i gazu można było uznać za łatwopalną, musi zawierać więcej niż 4,7% obj. Wodoru.
Tlen : Gdyby BG miał być używany w zastosowaniach medycznych obejmujących inhalację, składnik tlenowy miałby stosunkowo niską dawkę. Wiseman zaleca przepływ gazu 18-20 l / h do inhalacji BG dla osoby dorosłej o normalnej masie ciała (Wiseman, 2019b). Tutaj następuje wzrost netto wdychanego tlenu w mieszaninie BG z powietrzem z 21 do 23% obj., Ponieważ przypuszcza się, że BG zawiera 33% obj. Tlenu (podczas gdy w otaczającym powietrzu stężenie objętościowe wynosi 21%).
Wodór: W przypadku inhalacji zawartość wodoru jest utrzymywana poniżej 4% obj., Co jest wartością bezpieczną stosowaną w systemie inhalacyjnym BG. Wodór stanowi większość BG. Ciało ludzkie składa się z wodoru, którego masa szacuje się na 10% i objętość w 63% (Helmenstine, 2019; Wikipedia, 2020).
Wszystkie związki organiczne zawierają wodór jako dominujący pierwiastek. To właśnie poprzez jedzenie i wchłanianie składników odżywczych spożywamy związki organiczne, a tym samym związany wodór. Jest następnie wykorzystywany przez organizm na wiele sposobów, na przykład przez utlenianie w celu wsparcia energii. Bakterie jelitowe wytwarzają wodór w postaci wodoru cząsteczkowego, rozbijając niestrawne węglowodory, które są następnie wchłaniane do organizmu (Ross i in ., 2014).
Wodór, pierwiastek o liczbie atomowej jeden, ma najmniejszą masę atomową ze wszystkich pierwiastków układu okresowego. Przykładowo, masa cząsteczkowa wodoru cząsteczkowego stanowi zaledwie 1/88 masy cząsteczkowej witaminy C. Dla porównania wodór cząsteczkowy może przenikać przez wszystkie błony komórkowe, docierając nawet do mitochondriów i jądra komórkowego. Cząsteczka przenika również przez barierę krew-mózg i barierę krew-jądro.
Wodór dla zdrowia: Zdolność wodoru cząsteczkowego do przemieszczania się przez te błony komórkowe wynika z jednej strony z jego niewielkich rozmiarów, az drugiej z neutralnego ładunku. W zależności od ładunku błony komórkowej cząsteczki polarne z zewnątrz są przyciągane lub przyłączane. Ładunek błony komórkowej nie ma wpływu na wodór, ponieważ jest to cząsteczka niepolarna lub obojętna. Ponieważ wodór ma dobre właściwości rozprowadzania w tkankach, potrzebuje tylko krótkiego czasu, aby rozprzestrzenić się w organizmie. Woda rozpuszczona w wodorze rozprzestrzenia się po całym ciele w ciągu 10 minut po wypiciu (Lim i Kim, 2015).
Wodór ma niski poziom rozpuszczalności w wodzie w porównaniu z tlenem, który ma znacznie większą rozpuszczalność, rozpuszczając się w wodzie w temperaturze pokojowej na poziomie 40 mg / L. Dla porównania, granica nasycenia wodorem wynosi tylko 1,6 mg / l wody w temperaturze pokojowej (ETB, 2020). W powietrzu naszej atmosfery wodór cząsteczkowy występuje tylko w 0,000055%, bardzo małej ilości.
Niemniej jednak wodór był używany przez ludzi od wielu lat do inhalacji w ekstremalnych warunkach, np. Jako gaz używany w nurkowaniu technicznym. Na przykład w 1988 roku, stosując mieszaninę gazów „Hydreliox”, w której hel (50%) jest dodawany do wodoru (49%) i tlenu (1%), osiągnięto maksymalne głębokości nurkowania do 534 m, w wyniku czego rekord świata w najgłębszym nurkowaniu w wolnej wodzie. W tych zastosowaniach nie stwierdzono szkodliwego wpływu wodoru na zdrowie, chociaż głębokie nurkowanie jest ekstremalnym obciążeniem dla ludzkiego organizmu. Był również stosowany w celu zapobiegania chorobie dekompresyjnej i narkozie azotowej w warunkach nurkowania głębinowego (Abraini i in ., 1994). Do nurkowań głębokich używa się także innej mieszanki wodoru i tlenu, zwanej „Hydrox”.
Badanie Oshawy i wsp . (2007), uważany wówczas za przełom w medycynie, dostarczył inspiracji dla prozdrowotnych właściwości wodoru. Do 2007 roku było tylko około 50 badań dotyczących zastosowania wodoru w medycynie; liczba ta wzrosła do ponad 1500. Większość z nich to projekty badawcze z Azji, przede wszystkim Japonii, Korei Południowej i Chin (Ichihara i in ., 2015), gdzie prace badawcze nad wodorem są już bardzo zaawansowane.
W Azji wodór jest tradycyjnie szeroko stosowany jako środek profilaktyczny. Na początku XX wieku w Japonii wprowadzono urządzenia do produkcji wody wzbogaconej wodorem, które zostały dobrze przyjęte przez ogół społeczeństwa. Dziś wodór można wdychać w celu odmłodzenia, redukcji zmarszczek i zachowania zdrowia w tamtejszych centrach odnowy biologicznej. Rozwój ten z pewnością wynika z tradycyjnego rozumienia medycyny w Azji, gdzie profilaktyka ma wysoki priorytet.
Chociaż badania medyczne poczyniły ogromne postępy w ostatnich dziesięcioleciach, często jest to powolny proces, który wiąże się ze sceptycyzmem, dopóki badania naukowe nie zostaną poparte oświadczeniami zdrowotnymi. Jest to szczególnie ważne, gdy lek lub terapia twierdzi, że skutecznie leczy wiele różnych chorób.
