Wodór (H2 ) w skórze i w zapobieganiu starzenia całego organizmu
Wodór (H2 ) w skórze – jednym z najbardziej widocznych objawów starzenia jest zmiana wyglądu skóry.
Niektóre z cech starzenia się skóry to zwiększona kruchość i zmniejszona produkcja kolagenu, co powoduje utratę elastyczności i zmarszczki. Te negatywne cechy są spowodowane głównie ekspozycją na ROS / RNS, które uszkadzają białka komórkowe, błony i DNA.
Wodór (H2 ) w skórze -Stężenia RFT w skórze należą do najwyższych ze wszystkich innych narządów z powodu narażenia na zewnętrzne czynniki środowiskowe, takie jak światło ultrafioletowe, promieniowanie jonizujące i zanieczyszczenia.
Wodór (H2 ) w skórze – Interwencje kosmetyczne mające na celu poprawę wyglądu skóry – w tym podejścia farmaceutyczne, chirurgiczne i miejscowe – są uważane za rozwiązania tymczasowe, chyba że dostarczają przeciwutleniacze do tkanki skóry i zapobiegają uszkodzeniom ROS / RNS. Sugerowano, że przeciwutleniacze skuteczne w zmniejszaniu ROS / RNS obiecują poprawę struktury i wyglądu skóry.
Przeciwutleniacze są dostarczane do skóry w balsamach, kremach i olejkach oraz podczas kąpieli. Na przykład wodór (H2) jest uważany za nowy przeciwutleniacz do zwalczania uszkodzeń oksydacyjnych skóry i promowania młodzieńczego wyglądu, i był stosowany w wodzie do kąpieli. Kąpiąc się codziennie przez 3 miesiące w wodzie H2 (0,2 – 0,4 ppm H2), Japończycy wykazali znaczną poprawę w zakresie zmarszczek szyi pod koniec 90-dniowych sesji kąpieli.
Wodór (H2 ) w skórze – W tej samej publikacji zbadano zdolność wody wzbogaconej H2 do stymulowania produkcji kolagenu typu 1 w fibroblastach skóry i keratynocytach po ekspozycji na promieniowanie UVA. Okazało się, że synteza kolagenu typu 1 wzrosła ponad 2-krotnie po 3-5 dniach w próbkach wody wzbogaconej H2 w porównaniu z kontrolami.
Innym podejściem było picie wody H2. Używając zdrowych czteromiesięcznych szczurów karmionych wodą wzbogaconą w H2 lub kontrolną, zbadano wpływ wody H2 na starzejące się tkanki przyzębia. Zwierzęta karmione wodą H2 i wodą kontrolną badano po 16 miesiącach. W tym czasie zwierzęta badano pod kątem ekspresji genów związanych z zapaleniem.
Chociaż ekspresja interleukiny-1β nie różniła się między dwiema grupami zwierząt, stwierdzono, że grupa karmiona wodą H2 ma aktywowane inflamasomy białka receptora Nod-podobnego 3 w tkance przyzębia. Ponadto określono uszkodzenie oksydacyjne w tkance przyzębia poprzez pomiar poziomów 8-hydroksydeoksyguanozyny (8-OHdG) jako markera uszkodzeń DNA. Z czasem poziom 8-OHdG wzrósł w grupie kontrolnej (p <0,05), Zbadano również poziomy 8-OHdG w surowicy. W grupie kontrolnej poziom 8-OHdG w surowicy wzrastał w sposób zależny od wieku, podczas gdy w grupie karmionej wodą H2 poziom 8-OHdG w surowicy nie zmieniał się podczas starzenia.
Gdy tkanki przyzębia badano histologicznie u zwierząt z wodą H2 i kontrolną, liniowe odległości między połączeniem szkliwno-cementowym a grzebieniem kości wyrostka zębodołowego były znacznie mniejsze w grupie karmionej wodą H2 niż w grupie kontrolnej (p <0,05 ).
Wodór (H2 ) w skórze – Autorzy ci zbadali również stopień utraty kości wyrostka zębodołowego dla środkowej części korzenia pierwszego zęba trzonowego, ale nie stwierdzono istotnych różnic. Ponadto liczba TRAP-dodatnich osteoklastów była niższa w grupie eksperymentalnej z H2-wodą niż w grupie kontrolnej (p <0,05), ale nie było znaczących różnic w stosunkach komórek interleukiny-1β-dodatnich do całkowitej liczby komórek między dwie grupy.
Co ciekawe, badanie ekspresji genów w wodzie H2 i zwierzętach kontrolnych wykazało, że ekspresja kaspazy-1, ASC i interleukiny-1β związanej z inflamasomem NLRP3 w tkankach przyzębia była wyższa w grupie H2-woda (p <0,05), podczas gdy ekspresja NF-κB była istotnie niższa w grupie H2-woda (p <0,05). Tak więc, chociaż picie wody H2 zmniejszyło uszkodzenia oksydacyjne DNA, nie zahamowało reakcji zapalnych w starzejącej się tkance przyzębia.
Ochronne działanie wodoru zostało również zbadane na zwierzętach narażonych na oparzenia skóry. Wodór (H2 ) w skórze – Szczury podzielono na grupy z oparzeniem, oparzeniem i solą fizjologiczną oraz oparzeniem i solą wzbogaconą w H2 i analizowano je w różnym czasie (6, 24 i 48 godzin) po spaleniu przez kontakt z gorącym metalowym grzebieniem przez 20 sekund.
Wodór (H2 ) w skórze – W każdej grupie mierzono wskaźniki stresu oksydacyjnego, apoptozy i autofagii, a strefę zastoju oceniano za pomocą barwienia immunofluorescencyjnego, testu ELISA i analizy Western blot.
Sól fizjologiczna wzbogacona w H2, ale nie kontrolna, osłabiła wzrost apoptozy i autofagii obserwowany w ranach oparzeniowych, mierzony na podstawie ekspresji barwienia TUNEL i ekspresji Bax, Bcl-2, kaspazy-3, Beclin-1 i Atg -5 białek. Dodatkowo, terapia solą wodną obniżyła poziom mieloperoksydazy i ekspresję markerów zapalenia czynnika martwicy nowotworów-α, interleukiny-1β i -6 w strefie zastoju podczas wzmacniania interleukiny-10. Podwyższone poziomy fosforylacji Akt i ekspresji NF-κB p65 po oparzeniu również zostały zmniejszone przez traktowanie solą fizjologiczną H2.
Wyniki wskazują, że leczenie solą fizjologiczną wzbogaconą w H2 zmniejsza stan zapalny związany z oparzeniami skóry.
Kiedy skóra jest poparzona, zwykle pojawiają się zmiany w naskórku i tkance skóry właściwej. Badano skrawki skóry zwierząt leczonych solą fizjologiczną H2 i solanką kontrolną.
Odstępy między dwoma ranami oparzeniowymi u zwierząt kontrolnych poddanych działaniu soli fizjologicznej stopniowo zwężały się i wykazywały tendencję do łączenia się po oparzeniu, podczas gdy odstępy między nimi pozostawały względnie stabilne w różnych punktach czasowych w skórze traktowanej solą fizjologiczną. Pewne cechy, takie jak silne ścieńczenie warstwy naskórka, wydłużenie jąder nabłonka i obrzęk warstwy skóry właściwej ze zmianami kolagenu, można było zaobserwować u normalnych zwierząt, którym podawano sól fizjologiczną, podczas gdy u zwierząt otrzymujących sól fizjologiczną wzbogaconą w H2 zmiany te z czasem ulegały złagodzeniu.
U zwierząt badano również peroksydację lipidów po oparzeniu skóry.
Homogenaty tkanki skóry z ran po oparzeniach przereagowały z formami reagującymi z kwasem tiobarbiturowym (TBARS), metodą, która została wykorzystana do określenia poziomów dialdehydu malonowego (MDA).
Oceniono również aktywność dysmutazy ponadtlenkowej tkankowej (SOD), peroksydazy glutationowej (GSH-Px) i katalazy (CAT), aby określić stan stresu oksydacyjnego w tkankach skóry w ranach oparzeniowych. U zwierząt leczonych solą fizjologiczną H2, wywołany oparzeniami wzrost MDA był zmniejszony, podczas gdy aktywność endogennych enzymów przeciwutleniających uległa znacznemu zwiększeniu.
Wyniki wskazują, że traktowanie solą fizjologiczną wzbogaconą w H2 łagodzi wywołane oparzeniami uszkodzenie oksydacyjne w zranionej oparzeniem tkance szczurów poprzez hamowanie stresu oksydacyjnego i zwiększanie aktywności endogennych enzymów przeciwutleniających. Wodór (H2 ) w skórze -Odleżyny są rutynowym problemem w długoterminowej hospitalizacji starszych pacjentów. Li i in. zbadali wpływ wody H2 u 22 starszych japońskich pacjentów (średnia = 86,7 ± 8,2 lat) z odleżynami. Celem tego badania było wyjaśnienie klinicznej skuteczności wody H2 podawanej przez sondę.
Wszyscy pacjenci otrzymywali rutynowe leczenie odleżyn w połączeniu z wodą H2 (600 ml dziennie) w celu częściowego uzupełnienia wilgoci. Rutynowa pielęgnacja obejmowała: maść, opatrunek z gazy, owijanie i nakładanie poduszki po umyciu kwaśną wodą dezynfekującą. Zastosowano również metody obniżania ciśnienia i wspomaganie żywieniowe.
22 pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę skuteczną opiekę (EG, n = 12) i grupę mniej skuteczną (LG, n = 10) zgodnie z wynikami oceny punktu końcowego i kryteriami leczenia. Dni hospitalizacji odleżyn u pacjentów EG były znacznie krótsze niż w LG (113,3 dnia versus 155,4 dnia, p <0,05), a zmniejszona częstość była o około 28,1% mniejsza.
W obu grupach EG i LG zmniejszenie rozmiaru rany (odpowiednio 91,4% i 48,6%) było istotne statystycznie przy przyjmowaniu wody H2 (p <0,05). Wyniki pokazały, że przyjmowanie wody H2 przez sondę zmniejsza rozmiar rany u hospitalizowanych starszych pacjentów z odleżynami.
1) Qian, L., Li, B., Cao, F., Huang, Y., Liu, S., Cai, J. i in. (2010) PBS bogaty w wodór chroni hodowane komórki ludzkie przed uszkodzeniem komórek wywołanym promieniowaniem jonizującym. Technologia jądrowa i ochrona przed promieniowaniem, 25, 23–29. http://dx.doi.org/10.2298/NTRP1001023Q
2) Scarci, F. i Mailland, F. (2014) In Vitro Evaluations for a New Topical Anti-Aging Formulation. Journal of Cosmetics, Dermatological Sciences and Applications, 4, 316–322. http://dx.doi.org/10.4236/jcdsa.2014.45041
3) Rinnerhaler, M., Bischof, J., Streubel, MK, Trost, A. and Richter, K. (2015) Oxidative Stress in Aging Human Skin. Biomolecules, 5, 545–589. http://dx.doi.org/10.3390/biom5020545
4) Vedamurthy, M. (2006) Antiaging Therapies. Indian Journal of Dermatology, Venereology and Leprology, 72, 183–186. http://dx.doi.org/10.4103/0378-6323.25776
5) Kato, S., Saitoh, Y., Iwai, K. and Miwa, N. (2012) Hydrogen-Elrolyzed Warm Water Represses Wrinkle Formation against UVA Ray wraz z produkcją kolagenu typu 1 i zmniejszeniem stresu oksydacyjnego w fibroblastach i zapobieganiem uszkodzeniom komórek w keratynocytach. Journal of Photochemistry and Photobiology B, 106, 24–33. http://dx.doi.org/10.1016/j.jphotobiol.2011.09.006
6) Tomofuji, T., Kawabata, Y., Kasuyama, K., Endo, Y., et al. (2014) Wpływ wody bogatej w wodór na starzejące się tkanki przyzębia u szczurów. Scientific Reports, 4, 5534. http://dx.doi.org/10.1038/srep05534
7) Guo, SX, Jin, YY, Fang, Q., You, CG, et al. (2015) Korzystny wpływ soli bogatej w wodór na wczesną progresję oparzeń u szczurów. PLoS ONE, 10, e0124897. http://dx.doi.org/10.1371/journal.pone.0124897
8) Li, Q., Kato, S., Matsuoka, D., Tanaka, H. and Miwa, H. (2013) Hydrogen Water Intake via Karmienie przez sondę dla pacjentów z odleżynami i jego rekonstrukcyjnym wpływem na normalne komórki ludzkiej skóry in vitro. Medical Gas Research, 3, Artykuł 2.
Wodór (H2 ) w skórze -Stężenia RFT w skórze należą do najwyższych ze wszystkich innych narządów z powodu narażenia na zewnętrzne czynniki środowiskowe, takie jak światło ultrafioletowe, promieniowanie jonizujące i zanieczyszczenia.
